Και μετά το παρτ ουαν, που σας παρουσίασα την πρώτη μου -και παντοτινή μου αγάπη- επαφή με τους Θεούς των Θεών της Ηeavy Metal σκηνής, ήρθε και το δεύτερο μέρος να σου πω άλλη μια ασήμαντη για σένα ιστορία -αλλα την πιο σημαντική για μένα-.....
Το πόσο με επηρέασαν και πόσο με στήριξαν οι Iron Maiden στην ζωή μου...
- Όσο απίστευτο η λυπητερό κι αν σου ακούγεται... εμένα με κάνει περήφανο όπως και να το δεις-
Έφτασε ο καιρός και ολοκλήρωσα όλη την δισκογραφική τους δουλειά σε κασέτες, με μοναδικό ξενέρωμα την άκυρη έκδοση έκτρωμα του "Σαμγουερ Ιν Ταιμ"
Είχα την τύχη να πάρω την καινούρια τους δουλειά και σε CD αλλα και σε κασέτα το "No Prayer For The Dying"...
Δεν άρεσε σε πολλούς, -κυρίως γιατί μας την έκανε ο Adrian Smith- αλλά εγώ έχω ενα ιδιαίτερο δέσιμο με αυτόν τον δίσκο...
Να μην στα πολυλογώ...
Οι Iron Maiden ήταν αυτοί που έμπασαν στο να ασχοληθώ ενεργά με την μουσική, προσπαθώντας να μάθω να παίζω σαν τον Clive Burr -κυρίως- και μετέπειτα σαν τον Nicko McBrain (απέχω παρασάγγας - παρασάγγες είναι χωρίς το απέχω :Ρ - αλλα οσο ζω ελπίζω... )
Και για μένα που δεν έχω την "μουσική παιδεία" (γενικώς απέχω παρασάγγας -παρασάγγες ειναι χωρις το απέχω- απο οτιδήποτε έχει σχέση με την παιδεία) έμαθα να ακούω μουσική, να εκτιμώ την ποιότητα...
Κι εσυ κακεντρεχή που θα προσπαθήσεις να μειώσεις την αξία των Maiden, να σου πω πως όσα και να τους προσάπτεις, τσάμπα ο κόπος σου... Οι Maiden ή θα έχουν -που εχουν- κοινό που παθαίνει παροξυσμό για την πάρτη τους ή θα έχουν -που έχουν καποιους μετρημένους στα δάχτυλα μιας σαρανταποδαρουσας, σαν εσενα κακεντρεχή καλη ωρα- που θα τους θάβουν... Αλλα έτσι είναι, αν ήταν η ζήλια ψώρα θα κολλούσαν και όλοι αυτοί που τους μετράς στα δάκτυλα μιας σαρανταποδαρούσας...
Οι Iron Maiden μου στάθηκαν όσες φορές βρήκα τα σκούρα στην ζωή μου...
-όχι δεν με πήραν τηλέφωνο για καφεδάκι μικρέ είρωνα....-
Αλλά όταν ζητούσα μια διέξοδο, έβαζα την κασέτα, το CD, το mp3 να παίζει Maiden και μου καθάρισαν το μυαλό...
Κάθε πρωί -για περίπου 2 χρόνια- έβαζα για ξυπνητήρι -στο θεικό μου sony υπεργαματο ηχοσύστημα- το Wasted Years στο τέρμα και την μέρα μου δεν μπορούσε να την χαλάσει κανένας μπάσταρδος...
πάρε μια γεύση....
....και πως να στην χαλάσει την μέρα ρε μάγκα μετά απο αυτό το έπος;
So understand
Don't waste your time always searching for those wasted years,
Face up, make your stand,
And realize you're living in the golden years.
Έφτασε ο καιρός λοιπόν που έκανα γνωριμίες μέσω της metal κοινότητας, ελέω Maiden πάντα...
Και μια απο αυτές, είναι ο Λάμπης Π. που εδω και 12 (παμε για για 13) χρόνια, όσο κοντά ή όσο μακριά κι αν είμαστε, δεν έπαψε -και δεν θα πάψει- ποτέ να είναι ο αδερφός μου, ο blood brother μου, και το στήριγμά μου (για το φιλοφρόνημα κερνάς μπύρες)
Η πρώτη μου "επαφή" ήταν όταν αλληλογραφούσα (ναι...καλά διάβασες... αλληλογραφία... τότε δεν είχαμε facebook και μαλακίες) με μια κοπέλα που σπούδαζε Αγγλία, και για δώρο, με έγραψε στο επίσημο Fan Club των Iron Maiden...
Η πρώτη μου επαφή, ήταν το 95 στο Ιβανώφειο, για το X Factour -με τον ατάλαντο Blaze-
Δεν είχα καταφέρει να πάρω εισιτήριο για να μπω, αλλά πήγα μέχρι εκεί για να κάνω παρέα τα κωλόφαρδα τα φιλαράκια που είχαν προλάβει και βρήκαν...
Μέσα στον χαμό, είπα να προσπαθήσω να μπω κούτρα...
Στην εξωτερική πύλη είχε ενα κάγκελο σαν Π και όλοι έμπαιναν είτε απο δεξιά είτε απο αριστερά.. εγώ ο έξυπνος πήγα να μπω απο το κενό που υπήρχε κάτω απο το Π...
Σκυφτός όπως ήμουν, με αρπάζει ενας securiτας και μου λεει...
-Επ!... που πας εσυ; Εισιτήριο δεν έχεις;
-Μόλις μου έπεσε ρε φίλε και ψάχνω να το βρώ -του λεω...
Κι εκεί που με τραβάει για να με βγάλει έξω, πετάγεται ένα παλικάρι και μου λέει, "Έχει εδώ ενα εισιτήριο..."
Τον σταματάει ο securiτας και με ρωτάει...
-Τι χρώμα είναι το εισιτήριο σου;
-Μπλε του λεω...
-Πάρτο μου λεει...
(κωλόφαρδος... γιατί είχε και κίτρινο...)
Και μπήκα κούτρα στην πρώτη μου συναυλία των Iron Maiden...
Οκ... μπορεί να μην τον πήγαινα τόσο τον Blaze, αλλα διάολε, είχες Steve Harris (μου έκλεισε το μάτι όταν με σημάδευε με το μπάσο του) Dave Murray (πήρα την πένα του) Janick Gers (παραλίγο να με σπάσει τον σβέρκο με την κιθάρα του) και Nicko McBrain (παραλίγο να έπιανα μια μπακέτα)
Πέρασε ο καιρός και πήγα φαντάρος...
Τότε είχε βγει και το Virtual XI....... (γκουχου...)
Δεν λέω έχει ενα Futureal.. ενα Clansman...και τίποτα άλλο...
Αλλά είχα την απίστευτη ιδέα να πάρω μόνο μια κασέτα για να ακούω στην σκοπιά...
Ε..κάπου εκεί άρχισα να συμπαθώ το Lightning Strike Twice.... Educated Fool... When Two Worlds Collide...και κάπως περνούσε η ώρα...
Τους είδα ξανά στο Θέατρο Γής το 98, -φαντάρος ακόμα... στο τσακ τους πρόλαβα- με το δώρο της Αρετής να πιάνει τόπο...
Πριν ξεκινήσει η συναυλία, μαθαίνω πως όσοι έχουν πάσο απο το FC θα περάσουν για meet 'n greet...
Μαζευόμαστε καμια 20αριά άτομα με τσάντες, βινύλια κτλ... εγώ με την κάρτα στο χέρι...
Πάμε back stage, βλέπω τον ξυπόλητο τον Nickoλακι να τρώει πουρε με μπριζόλα και οι άλλοι να τα λένε με μπυρίτσα στο χέρι...
Εγώ δεν σκαμπάζω γρι απο Αγγλικά... (απο Αγγλικά κατι ξέρω... αλλα απο αυτά που μιλάνε αυτοί...δεν έχω ιδέα...)
Ασε που με είχε πιάσει κρύος ιδρώτας...
Ενα I love you πήγα να πω στον Harris και μου δέθηκε κόμπος στο λαιμό...
Ε.. αφού με είδαν κάνω να φύγω και μας λέει ο Tour Manager...
-Ταδε η ωρα να είσαστε πάλι εδώ, θα ανεβείτε στην σκηνή στο Heaven Can Wait... (στα Αγγλικά τα είπε...)
Πράγματι, μαζευόμαστε πάλι εκεί, και μας δίνουν τον οκ για να βγούμε στην σκηνή...
Και ξεχύνομαι σαν χοροπηδηχτός εμετός να βγάλω την καύλα μου και να κάνω show-off στα φλωράκια απο κάτω...
Αλλά όχι...
Ενας securιτας με πήρε στο κυνήγι γιατι δεν ενημερώθηκε το ντουγάνι οτι θα μας αφήσουν να ανεβούμε και μας πέρασε για invaders...pillaging -για λίγους-
Αλλά μετά την παρατήρηση απο τον tour manager ξανα ξεχύθηκα σαν εμετός -χωρίς χοροπηδηχτό-
Κι αφού έκανα το κομμάτι μου εκεί πάνω...κατέβηκα κάτω κι έγινα πάλι φλώρος μαζί με τους άλλους...
........
περίεργο πράγμα...
Ήμουν back stage... Ανέβηκα στην σκηνή... και δεν πήρα ουτε ενα souvenir ..... τστστσ.....
..................................
Δεν περνάει αρκετός καιρός και μαθαίνουμε ότι ο Dickinson κι ο Smith επιστρέφουν στους Iron Maiden....
-πρέπει να έκλαιγαν και τα νυχια μου εκείνο το βράδυ....-
και όχι μόνο αυτό... κανονίζουν και συναυλία στην Αθήνα....
Ε εντάξει....
Έκανα το κουμάντο μου και πήρα το εισιτήριο και έτοιμος..
Λαός απίστευτος...
20000 κόσμου... να ξεπερνά τον εαυτό του...
Τι συναυλία!
Ακόμα και σ'αυτή την συναυλία άφησα το στίγμα μου...
δες λίγο το βιντεάκι ντοκουμέντο
-μάζεψε τα σαγόνια σου...-
και παραδέξου ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΑΜΟΣ ΠΟΥΘΕΝΑ
Ποια Λατινική Αμερική ρε τα γατάκια...
.....
Α, ναι.. ποιο είναι το στίγμα μου....
Ε.. αυτος που κρατάει την σημαία και έφαγε αρκετό κράξιμο κατα την διάρκεια στης συναυλίας -μέχρι το πρώτο μισάωρο- απο τους πισινούς του, είμαι εγώ.... :)
.........
Την επόμενη χρονιά, βγάλανε το Brave New World...
Ανακοίνωσαν και συναυλία...
Τέλεια!
Λίγες εβδομάδες πριν έρθουν Αθήνα, παει το ταγάρι ο Gers και σπαει το ποδάρι του...
Ακυρώνουν την συναυλία....
Τα παίρνω στο κράνος, και βάζω τον Κωνσταντή να γράψει e-mail...
Απαγγέλλω εγώ, γράφει ο Κωνσταντής...
-Γράφεις ρε μαλάκα;
-Γράφω ρε μαλάκα.. λέγε...
-Δεν ειναι δυνατόν, εμείς που σας στηρίξαμε τόσα χρόνια... γράφεις ρε;
-Γραφω ρε γράφω...
-Με τον Blaze να σας κανουμε #1 τους δισκους, να γεμίζουμε τα γηπεδα... γραφεις ρε μαλακα;
-ΓΡΑΦΩ ΡΕ..ΛΕΓΕ!
-Και να μας ακυρώνετε την συναυλία... ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΡΩΣΤΑΤΕ!!! Ετσι γραψ'το ακους;
-Ετσι το γραφω γαμω τον @*(&%*@ ετσι το γραφω...
-Καλα ρε μαλακα... πως κανεις ετσι;.. πωωωωω
Ε, να μην στα πολυλογώ... μετα απο λίγο καιρό ανακοίνωσαν συναυλία στον Αγιο Κοσμά...
Δεν λεω τίποτα....
Εγώ αναφέρω γεγονότα...
..........
.....................
..................................
ΝΑΙ ΡΕ ΕΞ'ΑΙΤΙΑΣ ΜΟΥ ΗΡΘΑΝΕ ΤΟ 2000 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ ΟΙ MAIDEN.....
ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΕΣΥ e-mail ΣΕ Δ'ΑΥΤΟΥΣ;
Ο Χ Ι
ΕΓΩ ΕΣΤΕΙΛΑ.....
.......
το διαβασανε....
είδανε τα επιχειρήματα
και ειπανε....
"bloody hell... this lad is right... Rod, call Athens...."
Και για ευχαριστώ, ο Nickολάκης αφου τελείωσε η συναυλία πέταξε το δέρμα απο το βαθύ, και χωρίς να κουνηθώ ΚΑΝ απο την θέση μου, ήρθε και αναπαύτηκε στην αγκαλιά μου...
Βεβαια τότε δεν τους έκοψε να το πετάνε με υπογραφές... μετά το κάνανε...
Αλλά δεν με νοιάζει...
Αυτοί που πρέπει να το ξέρουν το ξέρουν...
Έχω κι εγώ ενα souvenir....
......................................................................................
Αυτά τα ολίγα και πολύ ασήμαντα πραγματάκια....
Up The Fuckin' Iron's!
Και για μένα που δεν έχω την "μουσική παιδεία" (γενικώς απέχω παρασάγγας -παρασάγγες ειναι χωρις το απέχω- απο οτιδήποτε έχει σχέση με την παιδεία) έμαθα να ακούω μουσική, να εκτιμώ την ποιότητα...
Κι εσυ κακεντρεχή που θα προσπαθήσεις να μειώσεις την αξία των Maiden, να σου πω πως όσα και να τους προσάπτεις, τσάμπα ο κόπος σου... Οι Maiden ή θα έχουν -που εχουν- κοινό που παθαίνει παροξυσμό για την πάρτη τους ή θα έχουν -που έχουν καποιους μετρημένους στα δάχτυλα μιας σαρανταποδαρουσας, σαν εσενα κακεντρεχή καλη ωρα- που θα τους θάβουν... Αλλα έτσι είναι, αν ήταν η ζήλια ψώρα θα κολλούσαν και όλοι αυτοί που τους μετράς στα δάκτυλα μιας σαρανταποδαρούσας...
Οι Iron Maiden μου στάθηκαν όσες φορές βρήκα τα σκούρα στην ζωή μου...
-όχι δεν με πήραν τηλέφωνο για καφεδάκι μικρέ είρωνα....-
Αλλά όταν ζητούσα μια διέξοδο, έβαζα την κασέτα, το CD, το mp3 να παίζει Maiden και μου καθάρισαν το μυαλό...
Κάθε πρωί -για περίπου 2 χρόνια- έβαζα για ξυπνητήρι -στο θεικό μου sony υπεργαματο ηχοσύστημα- το Wasted Years στο τέρμα και την μέρα μου δεν μπορούσε να την χαλάσει κανένας μπάσταρδος...
πάρε μια γεύση....
....και πως να στην χαλάσει την μέρα ρε μάγκα μετά απο αυτό το έπος;
So understand
Don't waste your time always searching for those wasted years,
Face up, make your stand,
And realize you're living in the golden years.
Έφτασε ο καιρός λοιπόν που έκανα γνωριμίες μέσω της metal κοινότητας, ελέω Maiden πάντα...
Και μια απο αυτές, είναι ο Λάμπης Π. που εδω και 12 (παμε για για 13) χρόνια, όσο κοντά ή όσο μακριά κι αν είμαστε, δεν έπαψε -και δεν θα πάψει- ποτέ να είναι ο αδερφός μου, ο blood brother μου, και το στήριγμά μου (για το φιλοφρόνημα κερνάς μπύρες)
Η πρώτη μου "επαφή" ήταν όταν αλληλογραφούσα (ναι...καλά διάβασες... αλληλογραφία... τότε δεν είχαμε facebook και μαλακίες) με μια κοπέλα που σπούδαζε Αγγλία, και για δώρο, με έγραψε στο επίσημο Fan Club των Iron Maiden...
Η πρώτη μου επαφή, ήταν το 95 στο Ιβανώφειο, για το X Factour -με τον ατάλαντο Blaze-
Δεν είχα καταφέρει να πάρω εισιτήριο για να μπω, αλλά πήγα μέχρι εκεί για να κάνω παρέα τα κωλόφαρδα τα φιλαράκια που είχαν προλάβει και βρήκαν...
Μέσα στον χαμό, είπα να προσπαθήσω να μπω κούτρα...
Στην εξωτερική πύλη είχε ενα κάγκελο σαν Π και όλοι έμπαιναν είτε απο δεξιά είτε απο αριστερά.. εγώ ο έξυπνος πήγα να μπω απο το κενό που υπήρχε κάτω απο το Π...
Σκυφτός όπως ήμουν, με αρπάζει ενας securiτας και μου λεει...
-Επ!... που πας εσυ; Εισιτήριο δεν έχεις;
-Μόλις μου έπεσε ρε φίλε και ψάχνω να το βρώ -του λεω...
Κι εκεί που με τραβάει για να με βγάλει έξω, πετάγεται ένα παλικάρι και μου λέει, "Έχει εδώ ενα εισιτήριο..."
Τον σταματάει ο securiτας και με ρωτάει...
-Τι χρώμα είναι το εισιτήριο σου;
-Μπλε του λεω...
-Πάρτο μου λεει...
(κωλόφαρδος... γιατί είχε και κίτρινο...)
Και μπήκα κούτρα στην πρώτη μου συναυλία των Iron Maiden...
Οκ... μπορεί να μην τον πήγαινα τόσο τον Blaze, αλλα διάολε, είχες Steve Harris (μου έκλεισε το μάτι όταν με σημάδευε με το μπάσο του) Dave Murray (πήρα την πένα του) Janick Gers (παραλίγο να με σπάσει τον σβέρκο με την κιθάρα του) και Nicko McBrain (παραλίγο να έπιανα μια μπακέτα)
Πέρασε ο καιρός και πήγα φαντάρος...
Τότε είχε βγει και το Virtual XI....... (γκουχου...)
Δεν λέω έχει ενα Futureal.. ενα Clansman...και τίποτα άλλο...
Αλλά είχα την απίστευτη ιδέα να πάρω μόνο μια κασέτα για να ακούω στην σκοπιά...
Ε..κάπου εκεί άρχισα να συμπαθώ το Lightning Strike Twice.... Educated Fool... When Two Worlds Collide...και κάπως περνούσε η ώρα...
Τους είδα ξανά στο Θέατρο Γής το 98, -φαντάρος ακόμα... στο τσακ τους πρόλαβα- με το δώρο της Αρετής να πιάνει τόπο...
Πριν ξεκινήσει η συναυλία, μαθαίνω πως όσοι έχουν πάσο απο το FC θα περάσουν για meet 'n greet...
Μαζευόμαστε καμια 20αριά άτομα με τσάντες, βινύλια κτλ... εγώ με την κάρτα στο χέρι...
Πάμε back stage, βλέπω τον ξυπόλητο τον Nickoλακι να τρώει πουρε με μπριζόλα και οι άλλοι να τα λένε με μπυρίτσα στο χέρι...
Εγώ δεν σκαμπάζω γρι απο Αγγλικά... (απο Αγγλικά κατι ξέρω... αλλα απο αυτά που μιλάνε αυτοί...δεν έχω ιδέα...)
Ασε που με είχε πιάσει κρύος ιδρώτας...
Ενα I love you πήγα να πω στον Harris και μου δέθηκε κόμπος στο λαιμό...
Ε.. αφού με είδαν κάνω να φύγω και μας λέει ο Tour Manager...
-Ταδε η ωρα να είσαστε πάλι εδώ, θα ανεβείτε στην σκηνή στο Heaven Can Wait... (στα Αγγλικά τα είπε...)
Πράγματι, μαζευόμαστε πάλι εκεί, και μας δίνουν τον οκ για να βγούμε στην σκηνή...
Και ξεχύνομαι σαν χοροπηδηχτός εμετός να βγάλω την καύλα μου και να κάνω show-off στα φλωράκια απο κάτω...
Αλλά όχι...
Ενας securιτας με πήρε στο κυνήγι γιατι δεν ενημερώθηκε το ντουγάνι οτι θα μας αφήσουν να ανεβούμε και μας πέρασε για invaders...pillaging -για λίγους-
Αλλά μετά την παρατήρηση απο τον tour manager ξανα ξεχύθηκα σαν εμετός -χωρίς χοροπηδηχτό-
Κι αφού έκανα το κομμάτι μου εκεί πάνω...κατέβηκα κάτω κι έγινα πάλι φλώρος μαζί με τους άλλους...
........
περίεργο πράγμα...
Ήμουν back stage... Ανέβηκα στην σκηνή... και δεν πήρα ουτε ενα souvenir ..... τστστσ.....
..................................
Δεν περνάει αρκετός καιρός και μαθαίνουμε ότι ο Dickinson κι ο Smith επιστρέφουν στους Iron Maiden....
-πρέπει να έκλαιγαν και τα νυχια μου εκείνο το βράδυ....-
και όχι μόνο αυτό... κανονίζουν και συναυλία στην Αθήνα....
Ε εντάξει....
Έκανα το κουμάντο μου και πήρα το εισιτήριο και έτοιμος..
Λαός απίστευτος...
20000 κόσμου... να ξεπερνά τον εαυτό του...
Τι συναυλία!
Ακόμα και σ'αυτή την συναυλία άφησα το στίγμα μου...
δες λίγο το βιντεάκι ντοκουμέντο
-μάζεψε τα σαγόνια σου...-
και παραδέξου ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΑΜΟΣ ΠΟΥΘΕΝΑ
Ποια Λατινική Αμερική ρε τα γατάκια...
.....
Α, ναι.. ποιο είναι το στίγμα μου....
Ε.. αυτος που κρατάει την σημαία και έφαγε αρκετό κράξιμο κατα την διάρκεια στης συναυλίας -μέχρι το πρώτο μισάωρο- απο τους πισινούς του, είμαι εγώ.... :)
.........
Την επόμενη χρονιά, βγάλανε το Brave New World...
Ανακοίνωσαν και συναυλία...
Τέλεια!
Λίγες εβδομάδες πριν έρθουν Αθήνα, παει το ταγάρι ο Gers και σπαει το ποδάρι του...
Ακυρώνουν την συναυλία....
Τα παίρνω στο κράνος, και βάζω τον Κωνσταντή να γράψει e-mail...
Απαγγέλλω εγώ, γράφει ο Κωνσταντής...
-Γράφεις ρε μαλάκα;
-Γράφω ρε μαλάκα.. λέγε...
-Δεν ειναι δυνατόν, εμείς που σας στηρίξαμε τόσα χρόνια... γράφεις ρε;
-Γραφω ρε γράφω...
-Με τον Blaze να σας κανουμε #1 τους δισκους, να γεμίζουμε τα γηπεδα... γραφεις ρε μαλακα;
-ΓΡΑΦΩ ΡΕ..ΛΕΓΕ!
-Και να μας ακυρώνετε την συναυλία... ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΡΩΣΤΑΤΕ!!! Ετσι γραψ'το ακους;
-Ετσι το γραφω γαμω τον @*(&%*@ ετσι το γραφω...
-Καλα ρε μαλακα... πως κανεις ετσι;.. πωωωωω
Ε, να μην στα πολυλογώ... μετα απο λίγο καιρό ανακοίνωσαν συναυλία στον Αγιο Κοσμά...
Δεν λεω τίποτα....
Εγώ αναφέρω γεγονότα...
..........
.....................
..................................
ΝΑΙ ΡΕ ΕΞ'ΑΙΤΙΑΣ ΜΟΥ ΗΡΘΑΝΕ ΤΟ 2000 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ ΟΙ MAIDEN.....
ΕΣΤΕΙΛΕΣ ΕΣΥ e-mail ΣΕ Δ'ΑΥΤΟΥΣ;
Ο Χ Ι
ΕΓΩ ΕΣΤΕΙΛΑ.....
.......
το διαβασανε....
είδανε τα επιχειρήματα
και ειπανε....
"bloody hell... this lad is right... Rod, call Athens...."
Και για ευχαριστώ, ο Nickολάκης αφου τελείωσε η συναυλία πέταξε το δέρμα απο το βαθύ, και χωρίς να κουνηθώ ΚΑΝ απο την θέση μου, ήρθε και αναπαύτηκε στην αγκαλιά μου...
Βεβαια τότε δεν τους έκοψε να το πετάνε με υπογραφές... μετά το κάνανε...
Αλλά δεν με νοιάζει...
Αυτοί που πρέπει να το ξέρουν το ξέρουν...
Έχω κι εγώ ενα souvenir....
......................................................................................
Αυτά τα ολίγα και πολύ ασήμαντα πραγματάκια....
Up The Fuckin' Iron's!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου