Roots...Bloody Roots

Σήμερα το πρωί, όπως πήγαινα για την δουλειά, σκεφτόμουν αυτά που "τόλμησα" να γράψω χθες...

ΟΚ, κάθε φορά σκέφτομαι και φιλτράρω το τι έχει ειπωθεί την προηγούμενη μέρα, και κρατάω τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά ή -σε κάποιες άλλες περιπτώσεις- τι να ΜΗΝ έκανα...

Σήμερα λοιπόν σκεφτόμουν - για άλλη μια φορά - που έχω κάνει λάθη στις σχέσεις μου (είτε φιλικές είτε ερωτικές) και τι θα μπορούσα να κάνω για αυτά τα λάθη...

Δυστυχώς για κάποια λάθη...δεν μπορώ να κάνω τίποτα.. Ότι έγινε δεν "ξεγίνεται" (wordcopyright)

-Απλά φροντίζω να μην τα επαναλάβω απο δω και στο εξής-

Λοιπόν, με πιο καθαρό μυαλό τώρα, αφού έχει περάσει αρκετός καιρός πια, συνειδητοποιώ πως κάποια στιγμή στην ζωή μου, εκεί που πατούσα γερά στα πόδια μου, γνωρίζοντας τι θέλω και έχοντας πλήρη αντίληψη του τι γίγνεσθαι, του "είναι", του "εγώ", του "υπερεγώ"κτλ...

Ξάφνου, κάνω ενα βήμα πίσω...και λέω στον εαυτό μου "Ρε παίχτη... πολύ σίγουρος δεν έχεις γίνει; Τα ξέρεις ολα κτλ; Μήπως έχεις γίνει απόλυτος και έχεις κλειστεί σε κανεναν μικρόκοσμο και τελικά δεν ξέρεις που παν τα 4;"..........και αλλάζω κάθε οπτική...

Αφήνω λίγο παράμερα το "εγώ" μου και όλα όσα είχα καταφέρει για μένα (να έχω την δική μου γνώμη, άποψη, ταυτότητα κτλ)   και άρχισα να "σέβομαι" πολύ παραπάνω τις ιδιαιτερότητες των άλλων...

Κι αυτό μου κόστισε...

Πίεσα πολύ τον εαυτό μου για να αφήνω χώρο σε "περίεργες", αυταρχικές και παράλογες συμπεριφορές, γιατί εκείνη την περίοδο πίστευα πως ΠΡΕΠΕΙ να σέβομαι τον άλλον, να τον δέχομαι με τα ελαττώματά του κτλ (κι αυτό σαν γενική θεωρία)...

- Εδω να ξεκαθαρίσω κάτι για εσάς που δεν με γνωρίζετε... Δεν κρίνω κάποιον απο το χρώμα του, τα κιλά του, το ύψος του, την σεξουαλικότητά του, την εθνικότητά του ή σε ποια θρησκεία πιστεύει... Τον κρίνω απο τις πράξεις του και την εν γένει συμπεριφορά του -

( και αφού το ξεκαθάρισα αυτό, πάμε ξανα στο θέμα μας {ποιο θέμα μας;}

ΔΕΝ είναι όλοι άξιοι σεβασμού...

ΔΕΝ μπορώ να ανέχομαι τον οποιοδήποτε που δεν έχει κάνει καμία πρόοδο για να εξελίξει τον εαυτό του...

Κάπου είχα διαβάσει το εξής (σε ελεύθερη μετάφραση)

"Ο σεβασμός κατακτάται

Η ειλικρίνεια εκτιμάται

Η εμπιστοσύνη κερδίζεται

Η αφοσίωση ανταποδίδεται "

(ΟΚ, θα μπορούσα να γράψω για το Ε.Σ.Ε.Α. αντί για το Ε.Σ.Ε. )

Κι εγώ το μεγαλύτερο λάθος που έκανα, ήταν πως έδινα "λευκή κόλλα" στην εμπιστοσύνη και έδειχνα μεγάλο σεβασμό σε άτομα που δεν τον άξιζαν...

Και αυτό αργά η γρήγορα ερχόταν σε αντιπαράθεση με αυτό που είχα σαν "βασικές αρχές" πριν ξυπνήσει ο Γκάντι μέσα μου...

............................

Συνειδητοποιώ πως η πρώτη μου αντίδραση είναι εν τέλει αυτή που βγαίνει σωστή και κακώς την γείωσα αμέτρητες φορές για πεισθώ πολύ αργότερα ότι έκανα λάθος που δεν την άκουσα...

'Οταν η πρώτη μου αντίδραση ήταν "ΦΥΓΕ" η άλλη (της καρδιάς) ήταν "ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθήσεις για αυτή την σχέση..μπορεί αυτό, μπορεί το άλλο, να μην το ήθελε, να μην το εννοούσε κτλ" και εκεί πίεζα τον εαυτό μου για το δεύτερο, πράγμα που γυρνούσε σαν boomerang.

Ε καλά να πάθω!

Επιστροφή στις ρίζες και τις "βασικές αρχές" μου..

Πρώτα απ'όλα να έχω ανθρώπους που εκτιμούν την ειλικρίνειά μου και να ανταποδίδουν την αφοσίωσή μου...

Ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη θα έρθει με τον καιρό...

cheers!