Καλό μήνα σε όλους κι όλες...
Να που μας ήρθε και ο Αύγουστος...
Όλοι τρελαίνονται για βουτιές, για διακοπές, για φραπεδιά στην παραλία η κανένα beach-ό-bar-ο και να βγάλουν την κορμάρα τους και την επιδεικνύουν με στόμφο αλλά με δήθεν ανέμελο στυλ.
Δεν λέω, έχει και την πλάκα του να βλέπεις τον/την σφίχτη/σφιχτρού να περπατάνε σαν σε πασαρέλα και να μοστράρουν το tattoo...
Έχει γέλιο να παρακολουθείς πως συμπεριφέρονται μεταξύ τους...
Εγώ από την άλλη -αν και ήθελα διακοπές (Ζάκυνθο)- έμεινα στην αγαπημένη μου πόλη να τραβιέμαι με τα πιτσιρίκια μου από δω κι από κει, και να λιώνω στο FM13 τα βράδια με τον κολλητό μου τον LP...
Κάποιοι όμως -και κυρίως αυτοί που μένουν στις εργασίες τους χωρίς την θέλησή τους (βλ. Δημόσιες Υπηρεσίες) είναι τρελαμένοι γενικώς....
Σήμερα πήγα να διορθώσω κάποια στοιχεία στην εφορία μου για να μπορέσω να κάνω την δήλωση μου, χωρίς να φοβάμαι ότι το ποσό που θα κληθώ να πληρώσω, να έρθει σε μένα κι όχι σε κάποιον άλλον κακομοίρη.
Πάω λοιπόν στην εφορία γύρω στις 1310 και στο μητρώο είχε περίπου 14 άτομα σειρά...
Ρωτάω λοιπόν τα παιδιά εκεί, ποιος είναι ο τελευταίος και που γράφουμε νούμερο (αφού η τεχνολογία του μηχανήματος για έκδοση αριθμού προτεραιότητας δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί) και μου λένε πως την πήραν την λίστα και δεν δέχονται άλλον κόσμο...
1310....
ενώ κλείνουν 1430-1500...
ε... μπαίνω μέσα στο γραφείο, με βλέπουν έντρομοι οι υπάλληλοι, βλέπω απόλυτα ήρεμος την λίστα με τα ονόματα, (144 ------------- τέλος) και γράφω το όνομά μου φαρδιά πλατιά...και βγαίνω έξω...
Εκεί στην σειρά που καθόμουν, έρχεται η προϊστάμενη και φωνάζει σε όλους... "ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΛΛΟ ΣΤΗΝ ΣΕΙΡΑ, ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ... 1400 ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ!" (σημ. η ώρα ήταν 1310)
Πετάγεται ένας κύριος εκεί δίπλα της και της λέει, "1500 Κλείνετε, είμαστε 10 άτομα και δεν δέχεστε άλλο κόσμο ενώ η ώρα είναι 1300;"
-ε και καταλαβαίνεις πως κάπου εκεί υπήρξε ένας γενικός ξεσηκωμός- και η καημένη η προϊστάμενη μη μπορώντας να αντιδράσει διαφορετικά, δέχτηκε τελικά να γράψει στο χαρτί τα υπόλοιπα...5 άτομα που περίμεναν εκεί μπας και γίνει το θαύμα (που τελικά έγινε...-άπιστε-)
Τι το ήθελες όμως...
Από εκείνη την ώρα, η κατά τα άλλα ήρεμη προϊστάμενη έγινε Τούρκος... (όχι με την κυριολεκτική έννοια ψηφοφόρε της ΧΑ)
Έψαχνε αφορμή για τσακωμό και φωνές...
Έμπαινε ένας καινούργιος να ρωτήσει για σειρά
"ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ...ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΑΛΛΟ"
Εμείς οι υπόλοιποι όμως που κερδίσαμε μια μικρή μάχη νωρίτερα λέγαμε..
"Μα η ώρα είναι ακόμα τόσο έχετε άλλη μια ώρα για να κλείσετε" κτλ κτλ
Και εν τέλει τους έγραφε...(στην λίστα)
Όταν ήρθε η σειρά μου, μου λέει -στην αρχή- ορθά-κοφτά με παγερό τόνο.. "Εθείθ τι θέλετε;"
-"Να διορθώσω την ΔΟΥ, γιατί εδω και μια βδομάδα που μπήκα στο Taxisnet με έχουν με λάθος στοιχεία και..."
-"Να το διορθώθετε μέθω taksithnet" (με διέκοψε με αυστηρό τρόπο)
-"Ναι, αυτό προσπάθησα να κάνω αλλά εδώ και μέρες είναι ακόμα υποοοοο...υποοοοο (δεν θυμόμουν το επεξεργασία εκείνη την ώρα)
-"Υποοοοοοο;;;;" μου απαντάει με ειρωνικό ύφος κοιτόντας στον υπολογιστή ψάχνονας τα στοιχεία μου
-"Ε δεν θυμάμαι πως το λένε, αλλά δεν το έχουν διορθώσει ακόμα και θέλω να υποβάλλω την φορολογική μου αίτηση με τα σωστά στοιχεία"
-"Εδω θε βλέπω κρεμαθμένο στην τάδε ΔΟΥ, τι να κάνω εγώ τώρα" μου λεει
-"Καλά, δεν μπορείτε να το διορθώσετε μέσα απο τον υπολογιστή σας;;;" της λέω με αυστηρό τόνο
.........
σιωπή......
Μάλλον την ζόρισα τόσο πολύ να πατήσει το κουμπί που επιτρέπει την διόρθωση των στοιχείων μου, που εκείνη την ώρα ξεφύσιξε τόσο δυνατά που που μερικά σαλάκια πετάχτηκαν πάνω στην οθόνη της....
Της πήρε 5 λεπτά γκρίνιας και 30 δευτερόλεπτα εργασίας για να διορθώσει τα στοιχεία μου...
Βλέποντας όμως ότι ένα στοιχείο, μια λεπτομέρεια, ένα παραθυράκι είχε ξεχαστεί ανοιχτό για να ακυρώσει την όλη διαδικασία μου είπε με ύφος 1/2 καρδιναλίου (γιατί ήταν και κοντή)
-"Δουλειά χωρίθ Μ1 δεν γίνεται...πωθ θα θτο αλλάκθω αυτό;"
-"Μην βιάζεστε κυρία μου, εδώ το έχω" της απαντάω με το πλέον ήρεμο τόνο μου...
-"ΠΟΥ;" με ρωτάει με αγωνία αλλά και με σιγουριά (γιατί δεν το έβλεπε στο χέρι μου)
-"Ορίστε, μπροστά σας διπλωμένο είναι" της απαντώ με χαμόγελο...
Ε... η ήττα ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της...στο μακρόσυρτο περπάτημα της...στις νευρικές κινήσεις τις βάζοντας την σφραγίδα πρώτα ανάποδα... μετά λοξά... και αργότερα όπως θα έπρεπε...
Είναι από τις λίγες φορές που ένιωσα ότι βγήκα νικητής σε συναλλαγή με την εφορία... (γιαυτό θα μου τα πάρει διπλά και τρίδιπλα...)
Στην συγκεκριμένη ΔΟΥ είχα πάει και καμιά 10αριά μέρες (για 2 συνεχόμενες μέρες, η πρώτη φορά στις 1230 και η δεύτερη στις 1100) για να πάρω τον κλειδάριθμο, αλλά δεν ήξερα ότι το είχαν σαν σύστημα, εκεί γύρω στις 1300 να λένε δεν παίρνουμε άλλο κόσμο, για να μπορέσω να αντιδράσω....
Τι πιο ορθό, να γράψεις όσους έχουν έρθει, και όταν πλησιάσει η ώρα...να πεις...δυστυχώς δεν μπορούμε να γράψουμε άλλους στην λίστα, οι επόμενοι..τόσοι.. θα εξυπηρετηθούν οι άλλοι με αριθμό προτεραιότητας (που θα τους δώσουν εκείνη την ώρα) να έρθουν αύριο το πρωί...
Τόσο δύσκολο είναι πια;;;
-Μιας και αναφέρθηκα σε ΔΟΥ... μετά απο αυτές τις 2 αποτυχημένες μέρες μου στην συγκεκριμένη ΔΟΥ δοκίμασα μια άλλη παρακάτω... (κι εκεί εννοείται ότι γινόταν χαμός, αλλά)...εκεί η υπάλληλος ήταν τόσο εξυπηρετική...τόσο ήρεμη με την όποια αντίδραση του πολίτη..που μόνο θαυμασμό μπορούσα να έχω για την συγκεκριμένη ΚΥΡΙΑ (Α.Δ) και όλα τα έλυνε σε 2-3 λεπτά-
(για να μην λες ότι κράζω μόνο...)
-Κάποια μέρα θα πάω σε αυτή και την συνάδελφό της κανένα κέρασμα...ε... είναι σπάνιο αυτό το φαινόμενο ...από μένα αξίζει έστω μια αναγνώριση...-
Αυτά για σήμερα...
take care at your self
cheers
