By the last breath of the four winds that blow I'll have revenge upon Fortunato Smile in his face I'll say "come let us go I've a cask of Amontillado"
Sheltered inside from the cold of the snow Follow me now to the vault down below Drinking the wine as we laugh at the time Which is passing incredibly slow
Part of you dies each passing day (Say it's a game and I'll come to no harm) You'll feel your life slipping away
You who are rich and whose troubles are few May come around to see my point of view What price the Crown of a King on his throne When you're chained in the dark all alone
Part of you dies each brick I lay (Bring back some light in the name of the Lord) You'll feel your mind slipping away
You're feeding my mind But I won't let you in My world has changed From an insight into a dream It's a matter of speaking But my thoughts Become frozen in time Remember my forgotten past But I'm the last of my kind Here I sit alone In a temple made of stone Face to face I'm here to dwell I take myself out of this hell I would pay whatever To make things right But it's only a few words to say But I'm driven by the demons inside Chronic depression grabs hold of me But I won't let these demons win I will set myself free
Η γιαγιά μου, η Αγγελική ήταν αυτή που με μεγάλωσε, όσο η μητέρα μου εργαζόταν σκληρά για να βγάλει χρήματα και να μας συντηρήσει...
Ο πατέρας μου πότε εμφανιζόταν, πότε όχι... Στην ουσία πέρα απο δυο καλοκαίρια, δεν τον έζησα και πολύ, αφού ζούσε την ζωή του σαν "περιπλανητής" - τυχοδιώκτης...
Άρα το βάρος έπεφτε σε αυτές...
Η γιαγιά μου δεν ήταν απο αυτές που διάβαζαν παραμύθια για να κοιμίσουν τα εγγόνια τους, αλλά ήταν αυτή που μου έμαθε να παίζω ξερή :)
Η αγαπημένη της ασχολία ήταν το πλέξιμο...
Με "έχωνε" να κρατάω με τα δυο μου χέρια το μαλλί για να το κάνει κουλούρα...
Η δικιά μου αγαπημένη ασχολία της, ήταν όταν έκανε πίτες <3
-όσο και να έχουν προσπαθήσει η μάνα μου και οι λοιπές γυναίκες απο το σοι, δεν την έφταναν ούτε καν στο φύλλο... -
Η γιαγιάκα μου ήταν αυτή που κάθε φορά που μάλωνα με την μανα μου, είχε τον τρόπο της να με καλμάρει...
Ήταν αυτή που μετά απο κάθε χωρισμό μου, μου τόνιζε πως, απο την στιγμή που δεν νιώθω ευτυχισμένος εκεί που είμαι να φεύγω...
Μια φορά που πήγα απο το σπίτι της με την τότε κοπέλα μου, της έκανε την πιο γλυκιά "συνέντευξη" που θα μπορούσε να κάνει κανείς... - την είχε κερδίσει με το καλησπέρα :)
Η γιαγιά μου, είχε 5 παιδιά, μεγάλωσε 8 εγγόνια και 8 δισέγγονα...
Κι όλα τα παιδιά της - και τα 21 - τα αγαπούσε το ίδιο, τα νοιαζόταν το ίδιο...
Δεν την θυμάμαι ποτέ να φωνάζει, να βρίζει ή να λέει κακό λόγο για κανέναν και για τίποτα...
Ήταν μια ειρηνοποιός :)
Μεγάλωσε σε χωριό και ποτέ δεν προσπάθησε να "διορθώσει" την βλάχικη προφορά της ( και καλά έκανε )
Απο μικρός είχα μια τάση για πλάκες-φάρσες-χαβαλέ...
Τότε, την εποχή της κασέτας, πατούσα το rec και έκανα διάφορα...
Σε μια κασέτα που ακόμα σώζεται, ζητάω απο την γιαγιάκα μου να μου κάνει χυμό πορτοκάλι και η απάντηση της με τα άπταιστα βλάχικα της ήταν "Α φάτου αδέτς" :) :) :)
Για την γιαγιάκα μου δεν έχω ούτε ενα αρνητικό λόγο να πω...
There ain't no grave can hold my body down There ain't no grave can hold my body down When I hear that trumpet sound I'm gonna rise right out of the ground Ain't no grave can hold my body down
Well, look way down the river, what do you think I see? I see a band of angels and they're coming after me Ain't no grave can hold my body down There ain't no grave can hold my body down
Well, look down yonder Gabriel, put your feet on the land and see But Gabriel don't you blow your trumpet 'til you hear it from me There ain't no grave can hold my body down Ain't no grave can hold my body down
Well, meet me Jesus, meet me. Meet me in the middle of the air And if these wings don't fail me I will meet you anywhere Ain't no grave can hold my body down There ain't no grave can hold my body down
Well, meet me mother and father, meet me down the river road And momma you know that I'll be there when I check in my load Ain't no grave can hold my body down There ain't no grave can hold my body down There ain't no grave can hold my body down
Στα τόσα χρόνια εμπειρίας μου έχω καταλήξει σε ένα τρίπτυχο ....
Εμπιστοσύνη, Σεβασμός, Ειλικρίνεια... η αλλιώς Ε.Σ.Ε.
-οκ μπορείς να το κάνεις Ε.Ε.Σ. ή Σ.Ε.Ε., όπως βολεύεται κανείς... -
Αν κάτι από αυτά "σπάσει" δεν μπορεί να υπάρχει υγιής σχέση...
Τίποτα απο τα παραπάνω δεν είναι εύκολο.
Για να τα δώσεις ή να τα πάρεις αυτά τα στοιχεία-συστατικά πρώτα απ'όλα θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι μιλάμε για 2 ώριμους νοητικά και ψυχικά ανθρώπους με "down-on-earth-temper" όπως λεν στο χωριό μου ή κοινώς "προσγειωμένη ιδιοσυγκρασία"
- να ξέρει που παν τα 4 ρε παιδί μου.. πως να το πω αλλιώς; -
(και με αυτό το δεδομένο προχωράμε παρακάτω... οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά ανασφάλεια, ζήλεια κτλ αν υπάρχουν σε υπερβολικό βαθμό, τα οποία μπορούν να χαλάσουν την αρμονία - πρωτίστως στον ίδιο σου τον εαυτό και μετά - με το ταίρι σου, καλύτερα μην διαβάσεις την συνέχεια... Αλλά επειδή είμαι εδώ για να σου ανοίξω τα μάτια... αντε... ρίξε μια ματιά.... -μπαγασάκο)
Πάμε....
Αν κάποιο απο αυτά τα στοιχεία-συστατικά, για μια υγιή σχέση, είναι το πιο "εύκολο" αυτό ίσως να είναι ο σεβασμός...
Σεβασμό νιώθουμε ακόμα και για κάποιον τον οποίο δεν γνωρίζουμε καλά καλά...
Απλά τυχαίνει να τον σεβόμαστε, γιατί κάτι απο αυτόν/ην μας εμπνέει, γιατί ίσως ακόμα ακόμα έχει κάτι στο πρεστίζ του/της ή απλώς γιατί εκτιμούμε την προσωπικότητά του ή κάποια χαρίσματα... Κι αυτά απο έξω εξω.... Δεν αναφέρομαι για κάποιο άτομο το οποίο έχεις ήδη γνωρίσει, έχεις ερωτευτεί, ξέρεις τι μπορεί να σου προσφέρει κτλ...
Με τον σεβασμό που "τρέφουμε" ο ένας για τον άλλον, μπορεί να λειτουργήσει σαν φρένο σε μια εγωιστική κατρακύλα και να μας βγει πιο εύκολα μια συγνώμη σε κάποιον ενδεχόμενο καυγά ή παρεξήγηση.
"Αμοιβαίος σεβασμός και αλληλοκατανόηση, είναι τα θεμέλια της οικογενειακής αρμονίας" είπε ο Βούδας...
- δεν διαφωνώ κυρ-Βούδα μου αλλά - χωρίς παρεξήγηση - αν δεν είχαμε τον Κούδα... κανείς δεν θα σε ήξερε...-
Όταν λοιπόν έχουμε ήδη γνωρίσει το ταίρι μας απο την καλή - ακόμα και απο την κακή (αλλα με την καλή έννοια κακή) και κερδίσει τον σεβασμό μας, αν το μπολιάσουμε και με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη, τίποτα δεν θα πάει στραβά...
Τα επόμενα όμως 2 συστατικά-στοιχεία ( είδες τι έκανα εδώ έτσι;....) είναι αρκετά δύσκολα...
Τόσο δύσκολα που αν υπήρχε "δυσκολόμετρο" με κλίμακα μέχρι το 10, θα πιάναμε σίγουρα το 9,9!
Η ειλικρίνεια για μένα είναι στην δεύτερη θέση δυσκολίας...
Αν είσαι ανοιχτόμυαλος και προσγειωμένος άνθρωπος, θα μπορέσεις να "αντέξεις" την όποια κρυφή ανάγκη, επιθυμία ή ακόμα ακόμα "πικρή" "σκοτεινή" αλήθεια απο το ταίρι σου...
Ότι κι αν είναι αυτό...
-δεν αναφέρομαι βέβαια στην αισχρότητα ή χυδαιότητα που καμιά φορά φοράει την μάσκα της "δήθεν" ειλικρίνειας...
"Η ειλικρίνεια φέρνει την ευτυχία και η ευτυχία την ειλικρίνεια" είπε ο Τολστόι
-μαζί σου κυρ-Τολστόι μου, αλλά να λες ευχαριστώ την Μελίνα Κανά που σε τραγούδησε και σε μάθανε εδω κατω...-
Όπως και να έχει, η ειλικρίνεια στην επικοινωνία είναι το πιο σημαντικό συστατικό-στοιχείο απο τα 3 γιατί μπορεί να λύσει προβλήματα εν τη γενέσει τους...
Κι αν καταφέρεις να έχεις μια τέτοια επικοινωνία με το ταίρι σου, - να ακούς αλλά και να ακούγεσαι (δείγμα σεβασμού) και το μπολιάσεις με σεβασμό και εμπιστοσύνη... όλα θα πάνε μια χαρά....
Το τελευταίο και πιο "δύσκολο" στοιχείο-συστατικό ( το πιασες ετσι; ) είναι η εμπιστοσύνη...
Είτε το πας με "λευκή επιταγή" είτε πάρεις τον χρόνο σου και δεις οτι είναι ο άνθρωπός σου, η εμπιστοσύνη είναι το πιο στέρεο θεμέλιο της σχέσης σου... τίποτα δεν μπορεί να το σπάσει...κι αν την μπολιάσεις με σεβασμό και ειλικρίνεια κανένας Θεός η Δαίμονας δεν μπορεί να σας χωρίσει...
Η εμπιστοσύνη είναι πραγματικά οτι δυνατότερο μπορεί να υπάρξει σε μια σχέση...
Το να δείχνεις στο ταίρι σου ότι μπορείς να στηριχτείς πάνω του/της και το αντίθετο, πιστεύω ότι σβήνει κάθε αμφιβολία για την όποια αποτυχία, ακόμα ακόμα και κάθε είδους ανασφάλεια (μεγάλο πλήγμα την σήμερον ημέρα η ανασφάλεια)
"Δεν ειναι οι όρκοι που μας κάνουν να πιστέψουμε εναν άνρθωπο, αλλά ο άνθρωπος που μας κάνει να πιστέψουμε τους όρκους" είπε ο Αισχύλος...
-Κυρ-Αισχύλε να σε πω κάτι;........είσαι τραγικός.................. (το αφήνω εδώ....)
Ούτε τα σ'αγαπώ, ούτε οι όποιες υποσχέσεις μπορούν να συγκριθούν με την εμπιστοσύνη...
Γιατί όπως διάβασα πρόσφατα στο ιντερνέτ (εξεπίτηδες τονίζω στην λήγουσα)
"Πάντα μπορείς να αγαπήσεις αυτόν που εμπιστεύεσαι, αλλα όχι πάντα να εμπιστεύεσαι αυτόν που αγαπάς" (ατςςςς)
- μου έχει τύχει... το υιοθετώ...-
Αυτές τις σκέψεις είχα, αυτό είναι το μότο μου εδώ και αρκετό καιρό...
Αν έχεις κάποια διαφωνία (αφού πρώτα σου πω ότι έχεις πρόβλημα) μπορείς να σχολιάσεις...
Αν συμφωνείς απόλυτα (και σου πω μπράβο σου) πάλι μπορείς να σχολιάσεις...
Και για το τέλος είπα να το "σβήσουμε" με ενα τραγουδάκι...
N'joy
Megadeth - Trust
Lost in a dream Nothing is what it seems Searching my head For the words that you said Tears filled my eyes As we said our last goodbyes This sad scene replays Of you walking away My body aches from mistakes Betrayed by lust We lied to each other so much That in nothing we trust Time and again She repeats let's be friends I smile and say yes Another truth bends, I must confess I try to let go, but I know We'll never end 'til we're dust We lied to each other again But I wish I could trust My body aches of mistakes Betrayed by lust We lied to each other so much That in nothing we trust God help me please, on my knees Betrayed by lust We lied to each other so much That in nothing we trust How could this be happening to me I'm lying when I say, "Trust me" I can't believe this is true Trust hurts Why does trust equal suffering Absolutely nothing we trust
