Utere, non numera (Χρησιμοποίησε [τον χρόνο], μην τον μετράς)

Ο άνθρωπος, νομίζει, οτι έχει την πολυτέλεια του χρόνου...

Πράγμα που τον κάνει να λησμονεί πως έχει ημερομηνία λήξης...

Και ο θάνατος -σχεδόν ποτέ- δεν προειδοποιεί, δεν προετοιμάζει...

Απλά έρχεται -με άπειρες μορφές- και σε βυθίζει στο σκοτάδι...

Κι όταν αυτό συμβεί, οι οικείοι σου, οι φίλοι σου, οι γνωστοί και οι άγνωστοι, στέκονται σοκαρισμένοι, παγωμένοι, με τον πόνο, με την απορία... Γιατί;

Όσο ρηχό κι αν ακούγεται, οι μέρες μας είναι μετρημένες, απλά δεν γνωρίζουμε το πως θα "φύγουμε" και το πότε...

Κάθε φορά που χάνουμε έναν άνθρωπο μας, μοιραία σκεφτόμαστε και αναθεωρούμε την καθημερινότητά μας, την δική μας ζωή...

Πέρα απο την θλίψη και την οδύνη που μας φέρνει μια απώλεια, (πρέπει να) μας φέρνει κι ενα μήνυμα...

Ζήσε όσες περισσότερες στιγμές μπορείς...

Δεν γνωρίζουμε αν θα καταλήξουν να είναι όμορφες ή άσχημες...

Αν θα έχουν ουσία ή θα είναι ανούσιες...

Η θέλησή σου για να τις ζήσεις είναι που μετράει...

Το να ζεις με τον φόβο, με την μιζέρια, με το άγχος, απλά κάνεις τις μετρημένες μέρες σου ακόμα πιο σύντομες...

Βρες τρόπο να ευχαριστιέσαι την ζωή

Κι όταν έρθει η ώρα, κοίτα να έχεις επηρεάσει ζωές με το ήθος σου και την καλοσύνη σου...

Να έχεις παράγει έργο...

Να είσαι παράδειγμα προς μίμηση...

Για να έχουν ακόμα εναν λόγο να σε θυμούνται...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


"Μη φοβάστε τόσο πολύ τον θάνατο, όσο μια ανεπαρκή ζωή" - Μπρέχτ

"Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος, είναι πως είναι επείγον να αγαπήσουμε" - Σμιτ

"Ο θάνατος είναι μια πρόκληση. Μας λέει να μην χάνουμε χρόνο. Μας λέει να πούμε ο ένας στον άλλον, τώρα αμέσως, οτι αγαπάμε ο ένας τον άλλον" - Μπουσκάλια

"Θα'πρεπε οι άνθρωποι να ξέρουν την ημερομηνία του θανάτου τους, όπως έχουν στην ταυτότητα την ημερομηνία γέννησής τους. Αυτό θα τους έκανε ηθικότερους και πιο ανθρώπινους" - Αθανασιάδης