Fates Warning - Parallels

Πριν από 21 χρόνια -ΘΕΕ ΜΟΥ έχω μεγαλώσει  τόσο πολύ!!!- κυκλοφόρησε σαν αύριο -29 Οκτωβρίου- το Parallels των πολύ μεγάλων Fates Warning...

Η παραγωγή του άψογη, οι συνθέσεις του υπέροχες, η φωνή του Alder -με λιγότερη δόση πριμαντόνας- εκπληκτική,  τα κιθαριστικά μέρη, σόλο, riffs συναρπαστικά, οι μπασογραμμές μαγευτικές και τα τύμπανα..............μεθυστικά... -Άρε τσόγλανε Mark να είχα την μισή ικανότητά σου...-

Όπως κατάλαβες είναι ενας απο τους αγαπημένους μου δίσκους και έχει επέτειο...

Το tracklist είναι το εξής:

1. Leave The Past Behind
2. Life in Still Water
3. Eye to Eye
4. The Eleventh Hour
5. Point of View
6. We Only Say Goodbye
7. Don't Follow Me
8. The Road Goes on Forever

Και υπεύθυνοι για αυτό το αριστούργημα είναι οι:

Ray Adler -φωνητικά
Jim Matheos - κιθάρα
Frank Aresti - κιθάρα
Joe DiBiase - μπάσο
Mark Zonder - τύμπανα

την παραγωγή την επιμελήθηκε ο Terry Brown

Το  "Leave The Past Behind" ανοίγει τον δίσκο με ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα και όπως φαίνεται και απο τον τίτλο αναφέρεται για μια καινούρια αρχή.. πολύ καλό τραγούδι για να ξεκινήσει κανείς την μέρα του...
Με το "Life in Still Water" όμως περνάμε σχεδόν στο αντίθετο μέρος. Ένα τραγούδι που μιλά για το πόσο "νεκρή ζωή" έχεις όταν δεν έχεις πλέον στόχους και έχεις σταματήσει την εξέλιξη του εαυτού σου... -σε αυτό το τραγούδι συμμετέχει φιλικά ο τραγουδιστής των Dream Theater, James LaBrie-
Το "Eye to Eye" δεν μιλάει για το οφθαλμός αντί οφθαλμού, για όποιον βιάζεται να βγάλει συμπέρασμα μόνο και μόνο απο τον τίτλο. Μιλάει για μοναχικές ψυχές που αναζητούν την ζεστασιά στην αγκαλιά κάποιου, αλλά αυτό και μόνο ποτέ δεν αρκεί...Όταν υπάρχει έλλειψη αγάπης -λέω εγώ- δεν υπάρχει τίποτα...
Το "The Eleventh Hour" μιλά για την ματαιότητα των πραγμάτων, ειδικά όταν έρχεται και το πλήρωμα του χρόνου...
 Το "Point of View" μας επισημάνει πως μπορεί η απόψεις μας να μας χωρίσουν, να μας αποξενώσουν. Ένα τόσο απλό πράγμα, να μπορεί να φέρει την διχόνοια!
Το "We Only Say Goodbye" αναφέρεται στις ανεκπλήρωτες αγάπες...
Το "Don't Follow Me" σε όλους αυτούς που δεν παιδεύονται στην ζωή τους να μάθουν τον διπλανό τους, είτε είναι φίλος τους είτε είναι το ταίρι τους, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό...
Και τέλος το "The Road Goes on Forever" αν και μιλάει για μια προσπάθεια συνεχή, για να φτάσει κάπου, και πόσο επίπονη προσπάθεια είναι αυτή....δεν εχω καταλάβει σε ποιο ακριβώς θέμα αναφέρεται...

Όπως και να έχει αυτός είναι ο αγαπημένος μου δίσκος των Fates Warning και λυπάμαι πάρα πολύ που δεν τους είδα σε κάποια συναυλία... ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον να επανορθώσω..

Η βαθμολογία μου...

Παραγωγή 10/10

Δίσκος 9/10

Εξώφυλλο 5/10

Για τους μη-μυημένους τους προτείνω να ακούσουν τα "We Only Say Goodbye", "Leave The Past Behind" και "The Road Goes on Forever"

Αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία....

οι γνώστες...

n'joy

1 Leave The Past Behind

And here we are again the door is closed behind us
And the long road lies ahead
Where do we go from here

It's time to make a change
Lets trace the problem to its source
No more riding the waves
On a river that's run its course

I stood at the door to a new beginning
Two choices before me and I was afraid

Leave the past behind
The long road lies ahead
Bury your pride and say goodbye
Leave the past behind

Tied to a fading memory
Of something lost in time
Afraid to make the change
Scared to leave the past behind

I stood at the door to a new beginning
The future called and frightened I turned away

Leave the past behind
The long road lies ahead
Close your eyes, forget the fear
Leave the past behind

We stand at the door to a new beginning
Two choices before us don't be afraid

Leave the past behind
The long road lies ahead
Close your eyes, forget the fear
Leave the past behind

Leave the past behind
The long road lies ahead
Close your eyes, forget the fear
Leave the past behind


2. Life in Still Water

Feeling the weight of unseen chains
This routine is growing thin
It's a narrow path that we walk
And the walls are closing in
Caving in
Is there room still for us to grow
Within the bounds we've come to know

Beneath the dust of our days
Hides the key to our emotions
And it's been a while since we've been moved
Without going through the motions
No emotions
Is there time still for us to show
Feelings we forgot long ago

Living life in still water
Blinded by what we've become
You get tired of screaming
When you're not reaching anyone

I think its time now for YOU to know
Holding on is easier than letting go

Living life in still water
Blinded by what we've become
YOU get tired of screaming
When you're not reaching anyone

Living life in still water
Blinded by what we've become
YOU get tired of screaming
When you're not reaching anyone

3. Eye to Eye

 

 

 

I saw you once again last night
Through a sea of sullen faces
Admiring eyes following
The path that the spotlight traces

Eye to eye
And the miles still divide
Eye to eye

What was it YOU saw last night
When YOU gave yourself to me
Was it the thread of a common bond
Or the touch of cold reality

Eye to eye
And the miles still divide
We can move each other to tears
But we can't see
Eye to eye
And the miles still divide
Each of us alone in silence
When we meet
Eye to eye

All we can really share
Is the coldness we feel
And the silent memory
Of the moment we met

Eye to eye
And the miles still divide
We can move each other to tears
But we can't see
Eye to eye
And the miles still divide
Each of us alone in silence
When we meet
Eye to eye
And the miles still divide
We can move each other to tears
But we can't see
Eye to eye

4. The Eleventh Hour

I know it's getting late
But I feel I need, I need to explain
All the laughter and the lies
Can't stay the fear or hide the pain

Somewhere along the way
We exchanged our dreams for selfish pride
There was a common goal
But somehow that vision has died

Is it so hard to understand
The facts that you ignore?
We've grown so tired of trying
Wasting our time criticizing

Oh, and nothing's easy anymore
Nothing's easy anymore

Is it too late to understand
The writing that's on the walls?
While we watch time slip through our hands
We're deaf to our own demands

Oh, when the eleventh hour calls
The eleventh hour calls

Oh, and nothing's easy anymore
Oh, when the eleventh hour calls
The eleventh hour calls

I know it's getting late
But I feel I need, I need to explain

5. Point of View

 

 

 

Looking out on a familiar scene
There's no agreement in what we see
Your perception lacks clarify
And my perspective is blinding me

Side by side
Divided they stand

Parallel lives running parallel with YOU
To the point where our horizons divide
My opinion is just a point of view
And your position is the other side

Caught up in our convictions we forget
How our senses distort things we see
We can't accept our differences
But we can always disagree

Side by side
Divided they stand

Parallel lives running parallel with YOU
To the point where our horizons divide
My opinion is just a point of view
And your position is the other side

Where I stand is not so far from YOU
A different opinion is just another point of view

Parallel lives running parallel with YOU
To the point where our horizons divide
My opinion is just a point of view
And your position is the other side

 

 6. We Only Say Goodbye

 

 

 

Today was the end of a dream
As I watched your shadow disappear
Another moment for the memory
As we lose another year

Thought I heard You call my name
But you only said goodbye

Always somewhere we only say goodbye
Going nowhere
We only say goodbye
There's never time to say
All the things we need to say
When it's too late
We can only say goodbye

Tonight I felt your presence again
As we shared the sorrow we've always known
But I heard the distance in your voice
And I knew I was alone

Tried to tell YOU my deepest thoughts
But I only said goodbye

Always somewhere we only say goodbye
Going nowhere
We only say goodbye
There's never time to say
All the things we need to say
When it's too late
We can only say goodbye

Across the miles
Both of us reaching we try
But it's so hard to touch
When we only say goodbye

Always somewhere
We only say goodbye
Going nowhere
We only say goodbye
There's never time to say
All the things we need to say
When it's too late
We can only say goodbye

7. Don't Follow Me

Through another late night confession
Told to a captive audience
And YOU listen with your ear to the door
Waiting for pearls of wisdom to fall
Like open secrets overheard
Through the cracks in the wall

With calculated candor YOU play the part
Of a trusted confidant
Moving closer for a better view
Looking for more than eyes can see
On the tattered pages
Of an open diary

If YOU want to know
Just what I see
Look at yourself
And don't ask me
And if YOU want to know
Where we're going
Keep your distance
And don't follow me

Like an old friend with nothing left to say
You'll find I'm not who YOU thought I'd be
As YOU contemplate the silence
Waiting for pearls of wisdom to fall
From the still uncertain heart
That beats behind the wall

If you want to know
Just what I see
Look at yourself
And don't ask me
And if YOU want to know
Where we're going
Keep your distance
And don't follow me

If you want to know
Just what I see
Look at yourself
And don't follow me 

 

 

8. The Road Goes on Forever

 

 

 

Its so cold in the shadow of distant lights
And the chilling wind slows our pace and tests our will
Still a voice whispers it will be over soon
And there we find the courage to climb the hill

Sometimes I lose sight of where I'm going
Fanned by a flame I can't remember
But distant lights still burn bright
And the road goes on forever

Year after year with renewed ambition
We scale the walls to find there's nothing there
Still idle hands clutch the empty page
With the passion of a desperate prayer

Sometimes I lose sight of where I'm going
Fanned by a flame I can't remember
But distant lights still burn bright
And the road goes on forever

And here we are again
The doors close behind us
And the road goes on and on and on and on

Sometimes I lose sight of where I'm going
Fanned by a flame I can't remember
But distant lights still burn bright
And the road goes on forever
Forever

Ρε Αντώνη....

"Το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel προχωράει στην δημοσίευση άρθρου, σχετικά με την πολιτική τακτική που ακολουθεί ο Αντώνης Σαμαράς, από την ημέρας της εκλογής του στις 17 Ιουνίου.

Τα σχόλια είναι αρκετά επικριτικά, καθώς αποκαλύπτει τους "εντυπωσιακά πολλούς" διορισμούς φίλων του πρωθυπουργού σε επικερδείς θέσεις
"Δουλειές για καλούς φίλους", είναι ο ακριβής τίτλος του Spiegel το οποίο γράφει:
"Εντυπωσιακά πολλοί φίλοι και γνωστοί του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά αποκτούν αυτόν τον καιρό επικερδείς θέσεις εργασίας – ακόμα και αν δεν φαίνεται να είναι πλέον κατάλληλοι για αυτές.
Για παράδειγμα, πρόσφατα ο Σαμαράς διόρισε νέο πρόεδρο στον ΕΟΠΥΥ, που έχει χρέος άνω του ενός δισ. ευρώ και πρέπει να μεταρρυθμιστεί.
Νέος επικεφαλής όμως δεν θα είναι κάποιος με πείρα στον τομέα της υγείας. Αντ’ αυτού ο Σαμαράς έδωσε τη θέση σε έναν δικηγόρο και φίλο από το κόμμα του, τη Νέα Δημοκρατία.
Στην ηγεσία του ΣΔΟΕ διόρισε έναν έφορο από τη Μεσσηνία, την ιδιαίτερη πατρίδα του, ο οποίος δεν έχει υπερτοπική εμπειρία, καθώς ήταν υπάλληλος της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Από το περιβάλλον του Σαμαρά προέρχεται και ο νέος διευθυντής του ΟΠΑΠ.
Επιπλέον, ασυνήθιστες είναι οι ανακατατάξεις στην ΕΡΤ, όπου από την έναρξη της θητείας του Σαμαρά μέχρι τώρα περικόπτονται ή αναβάλλονται επιτυχημένες εκπομπές.
Επιπλέον, πρόσφατα, η κόρη ενός πρώην Νεοδημοκράτη υπουργού, φίλου του Σαμαρά, μπορεί να παρουσιάζει ενημερωτική εκπομπή. Δεν ξεχώρισε μεν μέχρι τώρα ως τηλεπαρουσιάστρια, αλλά κατέχει κομματική ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας"."

Πηγή news247

...ξέχασες τότε που μοιραζόμασταν την τυρόπιτα ρε κολλητέ;

Εμείς ήδη πεινάμε "κύριε" Υπουργέ....

"Παρεμβάσεις για το άνοιγμα των επαγγελμάτων και την απελευθέρωση των υπηρεσιών με στόχο να πέσουν οι τιμές, αλλά και αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και στα εισιτήρια όλων των μέσων μαζικής μεταφοράς (του ΟΑΣΑ, του ΜΕΤΡΟ και του ΟΣΕ), ''τουλάχιστον κατά 25%'', προβλέπει το νέο μνημόνιο με την τρόικα.

Λίγες ώρες πριν τη σύσκεψη των κυβερνητικών εταίρων ολοκληρώθηκε η επεξεργασία του κεφαλαίου με τις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία και στις αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και μεταφορών οι οποίες θα φέρουν δραματικές αλλαγές στη λειτουργία της οικονομίας με επιπτώσεις για τους εργαζόμενους σχεδόν σε όλους τoυς κλάδους, σύμφωνα με το Βήμα.
Όλες λεπτομέρειες θα πρέπει να έχουν ορισθεί μέχρι τη 12η Νοεμβρίου και πολλές από τις παρεμβάσεις θεωρούνται προαπαιτούμενες δράσεις για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, η οποία κρίνεται ζωτικής σημασίας με τον υπουργό Οικονομικών να τονίζει πως αν δεν την πάρουμε θα πεινάσουμε.
Αύξηση εισιτηρίων 25%
Τον Μάρτιο του 2013 θα εφαρμοστεί αύξηση εισιτηρίων ''τουλάχιστον κατά 25%'' για τα αστικά λεωφορεία (ΟΑΣΑ) και τα τρένα (ΟΣΕ).
Μείωση μισθών και μετά πώληση της ΔΕΗ
Στον τομέα της ενέργειας βασικό μέτρο είναι η αναδιάρθρωση και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. ''Το σχέδιο θα ορίζει ποια τμήματα της ΔΕΗ θα ιδιωτικοποιηθούν και μέσα σε ποιο χρονικό πλαίσιο'', σημειώνεται μεταξύ άλλων στο Μνημόνιο 3.  
Παράλληλα προβλέπεται η εκπόνηση μελέτης για τις αμοιβές των εργαζόμενων και το σύστημα προαγωγών στην επιχείρηση με στόχο την ευθυγράμμιση με τις πρακτικές που ακολουθούνται σε αντίστοιχες επιχειρήσεις του εξωτερικού αλλά και στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα.
Βενζίνη και στα σουπερμάρκετ
Σειρά παρεμβάσεων, όπως η άρση των περιορισμών που ισχύουν για τη διανομή των καυσίμων, ανοίγει το δρόμο για τη λειτουργία βενζινάδικων και από μεγάλα σουπερμάρκετ με σκοπό την ενίσχυση του ανταγωνισμού και τη μείωση της τιμής των καυσίμων. Τα ανεξάρτητα βενζινάδικα θα μπορούν να κατέχουν ή να νοικιάζουν βυτιοφόρα.
Ιδιωτικοποίηση λιμένων-αεροδρομίων 
Με τη μέθοδο της σύμβασης παραχώρησης, το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων καλείται να ενεργοποιήσει τον διαγωνισμό για την εκμετάλλευση των περιφερειακών λιμένων τον Μάρτιο του 2013.
Η διαδικασία ''ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων'' προβλέπεται να ενεργοποιηθεί το Δεκέμβριο εφέτος. Όσα αεροδρόμια δεν ιδιωτικοποιηθούν θα υπάγονται σε ενιαίο δημόσιο φορέα.
Ελαστικοποίηση εργασίας στην ακτοπλοΐα
Προβλέπεται αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια. Προωθούνται (τον Μάρτιο του 2013) αλλαγές για την ελαστικοποίηση των απαιτήσεων επάνδρωσης των πλοίων, μεταβολές στα δρομολόγια και στις διατάξεις για το μέγεθος των πλοίων.
Παραλλήλως έτερη παρέμβαση θα αναθεωρεί το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις των λιμενεργατών.
Ελαστικοποίηση εργασίας στο λιανεμπόριο
Στόχος είναι η μείωση του ''λειτουργικού κόστους'' των επιχειρήσεων του κλάδου. Πριν την εκταμίευση της δόσης η κυβέρνηση πρέπει να υιοθετήσει νομοθεσία που θα αποσυνδέει τις ώρες εργασίας των εργαζομένων στον κλάδο από το ωράριο λειτουργίας των καταστήματος, οδηγώντας ουσιαστικά σε πλήρη απελευθέρωση ωραρίου.
Άνοιγμα επαγγελμάτων
Καταργείται πριν από την εκταμίευση της δόσης η υποχρεωτική παρουσία δικηγόρου για τη σύνταξη των σειράς εγγράφων ενώπιον συμβολαιογράφου (νόμος του 1954).
Πριν την εκταμίευση της δόσης προβλέπεται το άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων με ειδικές παρεμβάσεις για την άρση των περιορισμών που ισχύουν σε κάθε επάγγελμα ξεχωριστά.
Με στόχο τη διαφάνεια κάθε επαγγελματική ένωση θα πρέπει υποχρεωτικά να αναγράφει σε ιστοσελίδα της ενδεικτικές αμοιβές για κάθε προσφερόμενη υπηρεσία.
Απελευθέρωση λιμουζινών-minibus
Αίρονται οι περιορισμοί στις άδειες για λιμουζίνες και μικρά τουριστικά λεωφορεία κάτω των 12 θέσεων."

Πηγή news247

Μήπως το ερώτημα το θέσατε για κάποιους άλλους;

Queensryche - Promised Land

Στις 18 Οκτωβρίου του 1994, οι Queensryche κυκλοφόρησαν τον πέμπτο τους δίσκο "Promised Land"

Το συγκρότημα που έχει χαρακτηρισθεί σαν το "συγκρότημα του μέσου σκεπτόμενου metal οπαδού" με την συγκεκριμένη κυκλοφορία, έκλεισε μια σειρά από απίστευτη καλλιτεχνική και μουσική εξέλιξη φτάνοντας στην κορυφή της δημιουργικής τους πορείας.

-δυστυχώς είναι ο τελευταίος πολύ καλός δίσκος τους- (προσωπική εκτίμηση πάντα)

Άν στους μέχρι τώρα δίσκους τους - Warning, Rage For Order, Operation Mindcrime και Empire- υπήρχε μια συνέχεια στην εξέλιξή τους, στο Promised Land κάνουν μια στροφή 360ο με λίγη αύρα και κλίμα απο το Empire και πάνε σε μια υπέροχα σκοτεινή ατμόσφαιρα με μελαγχολικές ερμηνείες και σε απάτητα εδάφη -τα οποία όμως θα ποδοπατήσουν στους επόμενους δίσκους με τον χείριστο τρόπο (επανάληψη της επανάληψης και σχεδόν χωρίς ψυχή... χωρίς έμπνευση)- στα οποία όμως για πρώτη φορά τα καταφέρνουν αξιοθαύμαστα...

Το εκπληκτικό με την συγκεκριμένη δουλειά είναι πως απομονώθηκαν απο τον κόσμο για μήνες μέχρι να γράψουν, να επεξεργαστούν και να ηχογραφήσουν το υλικό όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο...

Δεν είμαι σίγουρος για τα θέματα που καταπιάνεται γιατί δεν τα έχω ψάξει ιδιαίτερα και αυτό γιατί ΠΑΝΤΑ με συνεπαίρνει η μουσική, το feeling του δίσκου και απλώς αφήνομαι να παρασυρθώ...

Διαβάζοντας τους στίχους έτσι πρόχειρα έχω την εντύπωση ότι το "I Am I" ασχολείται με το πως επηρεάζεται ο άνθρωπος απο την σύγχρονη κοινωνία και ειδικότερα την καπιταλιστική κοινωνία. Στο "Damage" μου έρχεται στο μυαλό μια σκηνή απο το μέλλον, στο πως ο άνθρωπος θα είναι υποχείριο των μηχανών... κάτι σαν το Matrix ένα πράγμα. Στο "Out Of Mind" καταπιάνεται με ένα πολύ δύσκολο θέμα, αυτό του εγκλεισμού ατόμων σε κλινικές, ενώ στο "Bridge" έχουμε ενα προσωπικό δράμα -συγκεκριμένα- του Chris DeGarmo και την σχέση του με τον πατέρα του, oπου αγγίζει πάρα πολύ και την δική μου περίπτωση...(αφιερωμένο στον μπαμπά μου) Για το "Promised Land" δεν χρειάζεται να αναφέρω καν με τι ασχολείται, και το "Disconnected" ή αλλιώς "DiS CoN NeC TeD" λογικά για το πως έχουμε χωθεί για τα καλά στην οθόνη του υπολογιστή μας και την εξάρτησή μας απο την "σύνδεση με το internet" και με ότι αυτό συνεπάγεται... Το "Lady Jane" μας μιλά για μια κοπελίτσα και για τα πειράματα που κάνουν πάνω της -υποψία για ναρκωτικά- για την πρόοδο της ανθρωπότητας βεβαίως βεβαίως... Το "My Global Mind" έχει οικολογικό και ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, ενώ για το "One More Time" όσο υπέροχο τραγούδι κι αν είναι... δεν μπορώ να καταλάβω σε τι πράγμα αναφέρεται... Και τέλος έχουμε την υπέροχη μπαλάντα "Someone Else?" όπου ο κύριος Geoff Tate αυτοσυστήνεται στον εαυτό του ξανά...

-Για την ιστορία, ο δίσκος σκαρφάλωσε μέχρι το #3 του billboard....-

-αν και το έγραψα μόλις.....-

Το tracklist είναι το εξής

1. 9:28 a.m.

2. I Am I

3. Damaged

4. Out of Mind

5. Bridge

6. Promised Land

7. Disconnected

8. Lady Jane

9. My Global Mind

10. One More Time

11. Someone Else?

Η ομάδα που ανέβασε ακόμα ψηλότερα το όνομα Queensryche ήταν οι εξής

Geoff Tate - φωνή, σαξόφωνο, πλήκτρα

Chris DeGarmo - κιθάρα, πιάνο, σιτάρ

Michael Wilton - κιθάρα

Eddie Jackson - μπάσο

Scott Rockenfield - τύμπανα

Αγαπημένα χαρακτηρίζω τα "Bridge", "Promised Land", "One More Time" και "Someone Else?" τα οποία ανεπιφύλακτα και προτείνω στους μη-μυόμενους...

Βαθμολογία...

Εξώφυλλο 8/10

Δίσκος 9/10

Παραγωγή 9/10

Όσοι έχετε χρόνο και περιέργεια, αξίζει τον κόπο να ακούσετε κάποια τραγούδια και να ρίξετε μια ματιά στους στίχους...

n'joy

1. 9:28 a.m.

2. I Am I

Beating with life you promised life,

security, happiness.

Unfortunate son cornered,

cowering in the pit of

circling panes of glass that

surround and reveal the ever present "It".

"It" is my move, my every look,

interpreting gestures,

informing other

what's undercover and

lurking beneath my mask

of this year's featured model.

Is this too much?

Close your eyes.

Care to look inside? I am I!

What may appear

might easily be explained,

but given the situation

of info saturation,

what you feel can never go away.

Steering perception? I am!

Inviting contradiction? I am!

It's my insistence

you keep your distance

from the glare behind my stare.

So this is the way

the game is played.

You can leave now...

but I think you'll stay. I am I!

3. Damaged

Waiting for the feeling to subside,

Paranoid, I melt into myself.

They say I'm to reach inside and find

the broken part of my machinery.

Psychoanalyze the chapters

on the path to my darkest day.

Searching for the answers,

all I see is damage through the haze.

Picking up the pieces of my life

with no direction for re-assembly.

The one that lays beside me

is sharing scars of my broken yesterdays.

Will tomorrow find me hypnotized? Crying?

Mother Mary in control,

domineering stranglehold

sowing destructive seeds

for the scavengers to feed.

Driving the nail into my head,

memory flows like a river.

With the one that lays beside me

I'm healing scars from my childhood memories.

Tomorrow finally found me.

I'm hypnotized. I'm trying...

to understand the chapters

of the path from my darkest day.

Searching for the answers

but there's DAMAGE!

4. Out Of Mind

Little girl sits in the corner, locked in a stare.
Arms waving madly at something that sadly isn't there.
Dressed in the day's best by a nurse who's nowhere to be found.

What does she see?
Maybe she's looking at me...

Old man is strapped to the seat of his chair, wearing a gown.
Shouting and cursing at someone who clearly isn't around.
Father Time has twisted his mind.
The staff says, "He's not well!"

To whom does he speak?
Maybe he's speaking to me...

So we keep these people inside these walls, from society.
Their forgotten lives safe from the crowd, they can't leave.
You've left them there with me.

So we keep these people behind these walls, from society.
Their forgotten lives safe from the crowd, they can't leave.
Through the doors come people like me, good-bye to them.
They see a picture few of us see.
They can't leave.
You've left them there with me.

5. Bridge

You called me up on the phone today

struggling with the right words to say.

Time can change a thing or two.

Time has changed the lives of me and you,

but you know... it could have been different dad.

The word brings back a sweet memory.

I'm sitting on a bluff on a broken tree,

by my side a distinguished man

giving me encouragement, telling me I can,

and you know... you're not there.

You say, "Son, let's forget the past,

I want another chance, gonna make it last."

You're begging me for a brand new start,

trying to mend a bridge that's been blown apart,

but you know... you never built it dad.

So I sit here through the night,

and I write myself to sleep,

and time keeps ticking...

Time has made you finally realize

your loneliness and your guilt inside.

You're reaching for something you never had,

turning around now you're looking back,

and you know... I'm not there.

You say, "Son, let's forget the past.

I want another chance, gonna make it last."

You're begging me for a brand new start,

trying to mend a bridge that's been blown apart,

but you know... you never built it dad.

6. Promised Land

Watching the sand fall, listening for the knock
upon my door,
and waiting... for Promised Land.

Standing neck deep in life,
my ring of brass lay rusting on the floor.

Is this all?

Because it's not what I expected.

Somewhere along the way
friends I once held close fled the fast lane.
I didn't notice, I just had to make it.
Head down, nose in the grindstone;
the kiss of life placed on my brow
kept sliddin' to the ground
and now it's buried six feet under.

Preaching from the floor again
the same old sad song,
"Bartender... bring another drink for their favorite son."

Where did it all go wrong?
What's the use in even holding on?
Here's to love, hate... and promises.

Almost called it today.
Turned to face "The Void"
numb with the suffering
and the question,
"Why am I...?"
So many times I've tried and failed to
gather my courage, reach again for that nail.
Life's been like
dragging feet through sand,
and never finding... Promised Land.

Preaching from the floor again
the same old sad song,
"Bartender... bring another drink for their favorite song."
Where did it all go wrong?
I feel like I'm dying.
Here's to love, to hate,
to promises and Promised Land lies.

7. Disconnected 

                            

I've got to do something
about the loathsome
state I'm in.

DiS CoN NeC TeD
DiS CoN NeC TeD
DiS CoN NeC TeD

Everywhere I see decay.
Mechanized and sterilized
visions of replay.
I must release my rage.

Oh... DiS CoN NeC TeD
I'm... DiS CoN NeC TeD
feeling so... DiS CoN NeC TeD

D o w n.........

Maybe all I need
beside my pills
and the surgery
is a new metaphor for reality.

I'm... DiS CoN NeC TeD
feeling so... DiS CoN NeC TeD
oh... DiS CoN NeC TeD


- you know -

8. Lady Jane

Sitting all alone, inside, today Jane.
The other girls are home, we're playing a new game.
The voice is very, very close, you like it that way,
and we're feeling rather warm inside.

Are you smiling or afraid?
You can have it either way.

Lady Jane your eyes are wide today,
and the world is looking very strange, you must proclaim!
It's quite a scary, scary ride we take, Lady Jane.

Yesterday seemed very dark, but now it's bright,
your clouds have gone away.
Sensory perception peaking at this time,
electric waves of sound are filling Janie's mind today
calling out to Janie as you drift away, "Don't be afraid,
they're only your illusion anyway."

Lady Jane your eyes are wide today.
and we're sure you won't forget the things
you've seen today!

9. My Global Mind

There's hunger in Africa,
and anger on assembly lines.
At the touch of a button
I'm miles away.
I want no connection, just information,
and I'm gone.

I feel so helpless,
so I turn my gaze to another place.

My global mind reaches out for the truth.

Why try holding back the wave?
You'll only drown in the changes.
You've got to learn to let go.
Just let go and experience the flight.
Try to see from a different side..
If balance is the key
maybe we'll see
a future understanding,

then we won't feel so helpless,
an turn away and hide from the change.

My global mind searches for something new.
My global mind zeros in on news.

Time and rules are changing.
Attention span is quickening.
Welcome to the Information Age.

I feel so helpless,
so I turn my gaze to another place.

My global mind searches for something new.
My global mind zeros in on news.
My global mind reaches out for the truth.
My global mind zeros in on you.

It's searching everywhere,
across the mountains,
across the oceans,
across every man made line.
No boundary gonna keep it from you.

10. One More Time

                              

 Behind my eyes
I keep my truth from you.
No one enters
this secret place,
the barrier only I embrace.
Time is fleeing now
they say,
Take time to look inside
and face... the change.

Dig down deep
to find the man I thought I was.
A dog on a treadmill panting,
the master pulls the leash, laughing.
Now I can't remember why
I needed to run, needed to try so hard.

One more time around
is all I ask for now,
a star to seek by, wind to
take me home again.

"Work hard in life boy,
there's paradise in the end."
Year after year we struggle to gain
the happiness our parents never claimed.
They told us all we had to do
was do what we're told, buy what was sold,
"Invest in gold, and never get old."

One more time around
is all I ask for now,
a star to steer by, wind to
take me home again.

11. Someone Else?

When I fell from grace

I never realized

how deep the flood was around me.

A man whose life was toil

was like a kettle left to boil,

and the water left scars on me.

I know now who I am.

If only for a while,

I recognize the changes.

I feel like I did before the

magic wore thin and the "baptism

of stains" began.

They used to say I was

nowhere, man,

heading down

was my destiny.

But yesterday, I swear,

that was someone else not me.

Here I stand at the crossroads edge,

afraid to reach out for eternity,

One step, when I look down,

I see someone else not me.

Looking back and I see

someone else.

All my life they said I

was going down,

but I'm still standing,

stronger, proud.

And today I know there's

so much more I can be.

From where I stand at the crossroads edge,

there's a path leading out to sea.

And from somewhere

deep in my mind,

sirens sing out loud

songs of doubt

as only they know how.

But one glance back reminds, and I see,

someone else not me.

I keep looking back

at someone else... me?

Bonus

Someone Else? full band version

Υπάλληλος ΟΑΕΔ δις ισόβια για 1,4 εκ.

"Επίδομα ανεργίας από δώδεκα συνολικά υπηρεσίες του ΟΑΕΔ έπαιρνε ταυτόχρονα κάτοικος της Αττικής.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Οργανισμός να ζημιωθεί κατά 58.277 ευρώ, ποσό για το οποίο έχει διαβιβαστεί πράξη βεβαίωσης οφειλής στην αρμόδια ΔΟΥ.
Πρόκειται για μία μόνο από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες επιτήδειοι, με πλαστά δικαιολογητικά, έπαιρναν παρανόμως επιδόματα ανεργίας και μια σειρά άλλων παροχών.
Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ του "Έθνους της Κυριακής", τον δρόμο της Δικαιοσύνης έχουν ήδη πάρει 23 υποθέσεις που έχουν κοστίσει στον ΟΑΕΔ πάνω από 3,5 εκατομμύρια ευρώ.
Αρκεί να αναφερθεί πως μόνο από μία υπόθεση, στην οποία εμπλεκόταν υπάλληλος του Οργανισμού, η ζημιά είναι 1,4 εκατομμύρια. Ο συγκεκριμένος υπάλληλος καταδικάστηκε σε δύο φορές ισόβια."

Πηγη: News247

Και το ερώτημά μου είναι το εξής...

Αν ενας υπάλληλος παίρνει δις ισόβια για 1,4 εκ. τότε ενας βολευτής -όχι δεν ξέχασα το υ- που παίρνει διπλάσια η και τριπλάσια σε μίζες.. πόσο;;;

Όποιος έχει απάντηση στην λύση παρακαλώ ας το σημειώσει στα σχόλια και αν υπάρξουν παραπάνω απο 2 σωστές απαντήσεις θα πραγματοποιηθεί κλήρωση στο τέλος του μήνα για να αναδείξουμε τον νικητή...

No comment...

"Η βιολόγος, μεταφράστρια και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Άθεων, Τ. Ρ., κατέγραψε τα γεγονότα που συνέβησαν την Πέμπτη στο θέατρο ''Χυτήριο'', όπως εκείνη τα βίωσε και καταγγέλλει μέσα από το προσωπικό της ιστολόγιο τη χυδαία φραστική επίθεση που δέχτηκε.

To NEWS 247 επικοινώνησε με τη μπλόγκερ για να επιβεβαιώσει τη μαρτυρία της και εξασφάλισε την άδειά της για να αναδημοσιεύσει τη συγκλονιστική της ανάρτηση.
Υπενθυμίζεται πως όλα ξεκίνησαν όταν δεκάδες πολίτες απέκλεισαν την είσοδο του θεάτρου, διαμαρτυρόμενοι για το περιεχόμενο της παράστασης "Corpus Christi". Τα ΜΑΤ έκαναν περιορισμένη χρήση χημικών και δημοσιογράφος καταγγέλλει προπηλακισμό.
Ακολουθεί η προσωπική μαρτυρία της Τ. Ρ.:
Χτες το βράδυ ξεκίνησα να πάω να δω το Corpus Christi. Ο λόγος που θέλησα να πάω να παρακολουθήσω την συγκεκριμένη παράσταση ήταν η επιθυμία μου να στηρίξω το δικαίωμα των δημιουργών της στην ελεύθερη έκφραση.
Δεν φανταζόμουν ωστόσο πως θα αντιμετώπιζα τόσες δυσκολίες και κινδύνους σε αυτό το απλό εγχείρημα.
Πήρα το μετρό, κατέβηκα στον Κεραμεικό και κατευθύνθηκα από Κωνσταντινουπόλεως προς Ιερά οδό, όπου βρίσκεται το θέατρο. Όμως ήδη από την προηγούμενη διασταύρωση είδα μεγάλο πλήθος συγκεντρωμένο και ΜΑΤ που εμπόδιζαν τη διέλευση.
''Τα ΜΑΤ με εμπόδισαν να πλησιάσω''
Έστριψα λοιπόν δεξιά και βγήκα Ιερά οδό από το προηγούμενο στενό. Μπροστά στο θέατρο υπήρχε συγκεντρωμένο άλλο πλήθος και άλλος κλοιός των ΜΑΤ που τους εμπόδιζε να πλησιάσουν. Πίσω από τον κλοιό υπήρχαν μερικοί πολίτες: ιερείς, μοναχοί, μια κυρία με μαντίλι στο κεφάλι και μερικοί άντρες με κοστούμια, τρεις εκ των οποίων, όπως έμαθα μετά, ήταν βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Ο αέρας μύριζε δακρυγόνο, τα μάτια έτσουζαν, ωστόσο γενικά επικρατούσε σχετική ηρεμία. Πλησίασα τους αστυνομικούς και είπα ότι θέλω να περάσω για να μπω στο θέατρο.
- Φύγετε κυρία μου. Φύγετε σας παρακαλώ.
- Δεν θα γίνει η παράσταση;
- Δεν ξέρουμε. Σας παρακαλώ κάντε πίσω.
Πώς σχολιάστηκε η μπλούζα με το σήμα της Ένωσης Άθεων
Έκανα λίγο πίσω, αλλά δεν έφυγα. Προσπάθησα μάταια να εντοπίσω τους φίλους με τους οποίους είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε εκεί. Έφερα βόλτα τον κλοιό, προσπαθώντας να περάσω, εξηγώντας ότι θέλω να μπω στο θέατρο για να δω την παράσταση, μάταια όμως.
Οι προσπάθειές μου αυτές, καθώς και η μπλούζα με το σήμα της Ένωσης Άθεων που φορούσα, τράβηξαν την προσοχή των διαδηλωτών που άρχισαν να σχολιάζουν:
- Τι θέλει αυτή; Να δει τη παράσταση;
- Λεσβία είναι και θέλει να δει τις αδερφάρες;
- Κοίτα τι γράφει η μπλούζα! Ένωση Άθεων!
- Άθεη είναι!
Το ενδιαφέρον τους στράφηκε πάνω μου και ξεκίνησαν πολλές κουβέντες, οι περισσότερες γεμάτες ένταση. Λογικά άλματα, ύβρεις και απειλές χαρακτήριζαν το μεγαλύτερο μέρος των διαλόγων.
Προσπάθησα να κρατηθώ ήρεμη και σταθερή, να απαντώ λογικά και ψύχραιμα, να διατηρήσω την επαφή με τους συνομιλητές μου, και τα κατάφερα, δεν μπορώ να πω το ίδιο όμως για εκείνους. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω εδώ μέρος των διαλόγων, ανάκατα γιατί δεν μπορώ πια να θυμηθώ με ακρίβεια ποιος είπε τι, με λίγες εξαιρέσεις.
Η χυδαία επίθεση
- Άντε από δω χάμω, κουμούνι του κερατά!
- Τι ήρθες τις δεις τις αδερφάρες; Λεσβία είσαι;
- Δεν σε αφορά.
- Λεσβία είναι μωρέ, δεν την βλέπεις; Δεν έχεις άντρα μαζί σου, δεν έχεις παιδιά ούτε εγγόνια, λεσβία είσαι!
- Κοίτα τη μπλούζα, είναι άθεη! Ουστ από δω μωρή!
- Θέλω να δω το έργο.
- Τις αδερφάρες θες να δεις; Είναι αδερφάρες! Ανώμαλοι!
- Βρίζουν το χριστό μας, την παναγία μας!
- Πού το ξέρετε; Το είδατε το έργο;
- Όχι, αλλά μου το είπαν. Μου είπαν ότι βρίζει το χριστό μας. Πρέπει να απαγορευτεί!
- Αν δεν θέλετε, μην δείτε το έργο. Εγώ γιατί να μην το δω;
- Βλασφημούν το θεό μας! Εμείς έχουμε τον έναν αληθινό θεό!
- Θα ρίξει ο θεός κεραυνό να σε κάψει! Θα δεις τι θα σας κάνει ο θεός!
- Αφού λοιπόν θα το κάνει ο θεός, εσείς γιατί ασχολείστε; Πάτε σπίτια σας να ξεκουραστείτε και εμπιστευτείτε τον θεό.
- Θα πας στην κόλαση!
- Δεν υπάρχει θεός, ούτε κόλαση.
- Δεν υπάρχει; Ε δεν μιλάω μαζί σου, δεν αξίζεις τον κόπο.
- Εγώ θέλω να μιλήσουμε. Πιστεύω ότι αξίζεις τον κόπο.
- Άντε καλέ, μην ασχολείσαι μαζί της, δεν αξίζει, ένα σκουπίδι είναι!
- Φύγε από δω, Αλβανή!
- Ελληνίδα είμαι.
- Ελληνίδα; Αμ' δεν κάνουν τέτοια οι ελληνίδες! Αλβανή είσαι!
- Είσαι σκουπίδι! Ο θεός να σε ελεήσει.
- Αυτή τώρα είναι η θρησκεία της αγάπης;
- Ο χριστός έδιωξε τους αργυραμοιβούς από το ναό του με το φραγγέλιο! Έτσι κι εμείς θα διώξουμε εσάς!
- Δεν είναι ναός εδώ, θέατρο είναι, εσείς είστε που εμποδίζετε εμάς, όχι το αντίθετο.
- Ο χριστός είπε "δεν ήρθα να φέρω αγάπη, αλλά διχόνοια", είπε "φέρτε τους εχθρούς μου και σφάξτε τους εμπρός μου"!
- Δηλαδή θα ήθελες να με σφάξεις;
- Άκου να δεις μωρή, εμείς είμαστε έλληνες χριστιανοί φασίστες! Το 90% στην Ελλάδα είναι χριστιανοί φασίστες, κατάλαβες;
Φασιστικά έχω το δικαίωμα να σου πω να φύγεις!
- Φασιστικά έχεις τη δύναμη, όχι το δικαίωμα.
Ο φανατισμός που ''τυφλώνει''
Κι άλλες φωνές, κι άλλες βρισιές, κι άλλος παραλογισμός. Τυφλή οργή και μίσος, λεκτικές επιθέσεις γεμάτες χολή. Είσαι αγάμητη, είσαι κακογαμημένη, είσαι γυναίκα και το θέλεις το ξύλο σου, πού 'σαι ρε Παπαδόπουλε...
Πιο φανατισμένες φαίνονταν οι γυναίκες, το πιο πολύ μεσόκοπες, αλλά και μερικές ηλικιωμένες και νέες. Η κυρία με το μαντίλι στο κεφάλι που βρισκόταν κοντά στους βουλευτές ήταν απο τις πιο οργίλες. Όταν μου μιλούσε στεκόταν τόσο κοντά μου, που πετάγονταν τα σάλια της στο πρόσωπό μου. Της είπα πολλές φορές, πολύ ήρεμα:
- Σε παρακαλώ, κάνε ένα βηματάκι πίσω. Σε παρακαλώ, μίλα πιο σιγά, να σε ακούω καλύτερα.
Μάταιος κόπος. Τα ίδια και με τον κύριο που διατεινόταν ότι "το 90% είμαστε χριστιανοί φασίστες".
- Μίλα πιο σιγά, να χαρείς. Δεν μπορώ να σε ακούσω καλά έτσι.
- Έχω στεντόρεια φωνή!
Θα ήθελα να μπορούσα να τους πω: δεν είμαι λεσβία, αλλά κι αν ήμουν, τι θα πείραζε; Έχω άντρα και παιδί, αλλά κι αν δεν είχα, τι θα πείραζε; Δεν είμαι Αλβανή, αλλά κι αν ήμουν, τι θα πείραζε; Δεν είμαι κομμουνίστρια, αλλά κι αν ήμουν, τι θα πείραζε;
Δεν πιστεύω στο θεό, αλλά τι πειράζει; Κάποιοι άνθρωποι έχουν για το θεό και το χριστό και την παναγία άλλη άποψη από εσάς, τι πειράζει; Ζητάτε σεβασμό στο δικαίωμά σας να πιστεύετε στο θεό όπως εσείς θέλετε, γιατί δεν σέβεστε το δικαίωμα των άλλων να πιστεύουν με άλλο τρόπο ή να μην πιστεύουν καθόλου;
Η φραστική επίθεση από τον Ηλία Παναγιώταρο
Στο αναμεταξύ ο κλοιός είχε χαλαρώσει. Προσπάθησα ξανά να πλησιάσω στο θέατρο. Μέσα από την κλειστή καγκελόπορτα είδα έναν άνθρωπο να έρχεται προς το μέρος μας. Υπέθεσα ότι ήταν κάποιος από τους συντελεστές που ερχόταν να ανοίξει για να μπει το κοινό.
Έκανα να του μιλήσω, αλλά ένας ψηλός, παχύς, σωματώδης άντρας - ήταν ο Ηλίας Παναγιώταρος, βουλευτής της Χρυσής Αυγής, όπως πληροφορήθηκα μετά - ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε να φύγω.
- Δεν θέλω να φύγω, θέλω να δω την παράσταση.
- Βρε άντε φύγε από δω, παλιολεσβία, βρωμοκομμούνι, άντε μην φας καμία!
Ήταν αδύνατον να τον παρακάμψω, με απωθούσε με το σώμα του, προχωρόντας κατά πάνω μου, αναγκάζοντάς με να υποχωρήσω. Ένας άλλος άντρας που ήταν μαζί του με πλησίασε και με απώθησε κι εκείνος, σωματικά και λεκτικά. Ακούμπησε πάνω μου και με έσπρωξε με το σώμα του. Πολλοί παρευρισκόμενοι με παρότρυναν να απομακρυνθώ.
- Φύγε από δω, άντε τώρα, άντε τώρα μη φας ξύλο, δεν βλέπεις τι γίνεται;
- Δεν θέλω να φύγω. Δεν θέλω να υποχωρήσω μπροστά στη βία. Έχω δικαίωμα να βρίσκομαι εδώ, έχω δικαίωμα να δω το έργο.
Προσπαθούσα να μείνω σταθερή στη θέση μου, προσπαθούσα να συζητήσω, αλλά μάταια. Το θέατρο πάντα κλειστό και τα ΜΑΤ μπροστά. Οι φίλοι μου άφαντοι. Όσο κι αν ήθελα να μείνω ήρεμη, ένιωθα ταραγμένη, όλο και πιο μόνη και κουρασμένη. Κάποια στιγμή υποχώρησα στο περίπτερο που βρισκόταν λίγα μέτρα από την είσοδο.
Χώθηκα στο πίσω μέρος, ανάμεσα σε στίβες με περιοδικά και γαριδάκια. Εκεί βρισκόταν και ένα ζευγάρι που είχε έρθει να δει την παράσταση και είχε καταφύγει όπως κι εγώ στην ασφάλεια του περιπτέρου. Μίλησα μαζί τους, μια ήρεμη, λογική και συγκροτημένη κουβέντα. Η παρουσία τους μου έκανε πολύ καλό, σύντομα ένιωσα καλύτερα, η ταχυπαλμία μου καταλάγιασε.
Τα ΜΑΤ απωθούσαν τους πάντες
Πιάσαμε κουβέντα, σχολιάσαμε την μισαλλοδοξία και την τύφλωση των φανατικών. Αναρωτηθήκαμε γιατί βρίσκονταν εκεί τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής - Παναγιώταρος, Λαγός, Παππάς - και κανένας βουλευτής άλλων κομμάτων;
Γιατί έδιναν το παρόν μόνο φανατικοί θρησκόληπτοι και κανένας υπέρμαχος του πνεύματος και της ελεύθερης έκφρασης; Κάναμε κάποια τηλεφωνήματα σε ραδιοσταθμούς και δημοσιογράφους, παρακαλώντας να ενημερώσουν όσο περισσότερα ΜΜΕ και πολιτικούς μπορούσαν για την κατάσταση που επικρατούσε εκεί.
Μετά από λίγη ώρα βγήκαμε πάλι προς τα έξω. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβανόταν κάθε τόσο. Ο κλοιός σχηματίστηκε πάλι. Τα ΜΑΤ απωθούσαν τους πάντες, εκτός από τους βουλευτές που βρίσκονταν μέσα του. Κάποια στιγμή έγινε μια αναταραχή, οι δημοσιογράφοι πετάχτηκαν πάνω, οι κάμερες πλησίασαν: είχαν έρθει κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Σίγουρα ήταν οι Τατσόπουλος, Ρεπούση και Κατριβάνου, άκουσα και για τον Δρίτσα αλλά δεν είμαι σίγουρη, δεν τους γνωρίζω άλλωστε όλους εξ όψεως.
Έγιναν δηλώσεις, έγιναν κουβέντες για να ανοίξει το θέατρο να μπουν μόνον οι βουλευτές, "για να μην τους περάσει" των διαδηλωτών. Τι να μην τους περάσει, σκέφτηκα, το θέμα είναι να μπει το κοινό, να γίνει η παράσταση, αν μπουν μόνον οι βουλευτές, σιγά το κατόρθωμα.
Οι συντελεστές της παράστασης φοβήθηκαν να ανοίξουν τις πόρτες
Η ώρα περνούσε, η κατάσταση σταθερή. Ακούστηκε ότι οι συντελεστές φοβούνταν - και δικαίως, κατά τη γνώμη μου - ότι αν άνοιγαν τις πόρτες στο κοινό, ενδεχομένως να έμπαιναν και θρησκόληπτοι διαδηλωτές με την πρόφαση ότι θέλουν να δουν το έργο, και να δημιουργούσαν προβλήματα μετά, με πρώτους κατά πάσα πιθανότητα τους ίδιους τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Έτσι οι πόρτες δεν άνοιγαν, οι διαδηλωτές δεν έφευγαν, ούτε κι εμείς άλλωστε.
Ρωτούσαμε κάθε τόσο τους αστυνομικούς αν θα γινόταν η παράσταση, και η απάντηση ήταν σταθερά "δεν ξέρουμε ακόμη". Είδα κάποια στιγμή την Ιωάννα Κούρτοβικ μπροστά μου να λέει στους αστυνομικούς:
- Αυτοί οι άνθρωποι εδώ δεν προκαλούν διατάραξη της δημόσιας τάξης; Γιατί δεν τους απομακρύνετε; Γιατί δεν κάνετε κάτι;
Δεν άκουσα την απάντηση, αλλά την είδα έμπρακτα: τίποτε.
''Υπήρξαν στιγμές που λιποψύχησα''
Ένιωθα μετέωρη. Στην αρχή δεν ένιωθα φόβο, αλλά με το πέρασμα της ώρας, υπήρξαν στιγμές που λιποψύχησα. Θυμήθηκα τον άντρα μου, που πάντα ανησυχεί: μην πέσω σε φανατικούς, μην πάθω τίποτα, μην φάω ξύλο. Σκέφτηκα το παιδί μου, που θα κοιμόταν ήσυχο στο σπίτι.
Κι αν στ' αλήθεια με χτυπούσαν; Κι αν γίνονταν επειδόσια και μας μάζευαν όλους στις κλούβες; Κι αν δεν μπορούσα να ξαπλώσω απόψε αγκαλιά με τον άντρα μου, κι αν δεν μπορούσα να ξυπνήσω αύριο το παιδί μου για να πάει στο σχολείο;
Μπήκα στον πειρασμό να φύγω - αλλά είπα, όχι. Δεν θα τους επιτρέψω να με διώξουν, δεν θα τους αφήσω να με τρομοκρατήσουν. Θα μείνω εδώ, και θα μιλήσω μαζί τους όσο αντέχω, και θα ξεκουραστώ και μετά θα μιλήσω ξανά, κι ας μην ακούνε, ας μοιάζουν να μην ακούνε, ας αρνούνται να ακούσουν.
Γιατί όλο και κάποιος μπορεί να ακούσει έστω μια κουβέντα, γιατί όλο και κάποιος μπορεί να κρατήσει κάτι μέσα του, αν όχι από αυτούς, από όσους παρακολουθούν τη συζήτηση. Γιατί ακόμη κι αν κανείς δεν με ακούσει, εγώ θα νιώθω καλά με τον εαυτό μου μόνο αν μιλήσω, μόνο αν σταθώ και τους αντιμετωπίσω. Ήρεμα, ευγενικά και σταθερά.
''Έπιασα κουβέντα με ένα διαμαρτυρόμενο''
Εν τω μεταξύ βρήκα μερικούς από τους φίλους μου. Κάποια στιγμή φάνηκε ένας γνωστός μου, ύστερα κι άλλος. Άρχισαν πάλι οι συζητήσεις, με δημοσιογράφους, με γνωστούς και αγνώστους, με υποψήφιους θεατές και με διαδηλωτές.
Έπιασα κουβέντα με έναν κύριο που είχε έρθει να διαμαρτυρηθεί κατά της παράστασης.
- Το έργο αυτό προσβάλει τον χριστό.
- Τι να σας πω, δεν το ξέρω, δεν το έχω δει.
- Εγώ το έχω δει. Δεν κρίνω κάτι αν δεν το δω.
- Μα τότε γιατί μας στερείτε το δικαίωμα να δούμε κι εμείς και να κρίνουμε μόνοι μας;
- Εγώ σας το στερώ;
- Βέβαια, αφού δεν μας αφήνετε να το δούμε!
- Πώς δεν σας αφήνω; Πάτε να το δείτε.
- Μα δεν ζητάτε να απαγορευτεί;
- Ναι, ζητάω να απαγορευτεί.
- Γιατί το ζητάτε;
- Γιατί προσβάλει το χριστό και την παναγία!
- Δεν μου το περιγράφετε, να ξέρω κι εγώ τι ακριβώς δείχνει;
- Δείχνει τον χριστό πάνω στον σταυρό και τους δώδεκα αποστόλους να χορεύουν, δείχνει τον Ιούδα με τον χριστό, ότι είχε σχέση ο Ιούδας με τον χριστό, μιλάει για σχέσεις ανάμεσα σε άντρες, δείχνει την παναγία ότι είναι έγκυος και πάει να γεννήσει, ένας άντρας παίζει την παναγία, της λένε πού είναι ο άντρας σου και λέει πήγε να παρκάρει...
- Δείχνει μια άλλη άποψη για τον χριστό και την παναγία, όχι την δική σας.
- Είναι βλάσφημο το έργο! Βλασφημεί την πίστη μου!
- Και γιατί να μην το κάνει;
Εκεί ο κύριος μπλόκαρε. Ως εκείνη την ώρα, ήταν ήρεμος και συζητήσιμος. Εκεί τσίτωσε.
- Τι λες εκεί; Γιατί να μην βλασφημεί; Πώς γιατί;
- Η βλασφημία είναι αμφισβήτηση του δόγματος. Εσύ αν δεν θέλεις μην το αμφισβητείς. Ένας άλλος  γιατί να μην το
αμφισβητήσει; Εσύ πιστεύεις, εγώ που δεν πιστεύω, γιατί να μην το αμφισβητήσω;
- Δηλαδή δεν πιστεύεις στο θεό;
- Όχι.
- Ε τότε δεν μιλάμε! Δεν πιστεύουμε τα ίδια!
Γύρισε την πλάτη του και απομακρύνθηκε με μεγάλες δρασκελιές.
- Δεν πιστεύουμε τα ίδια, αλλά μπορούμε να μιλήσουμε!
- Δεν μπορούμε!
- Πρέπει να μπορούμε! Είμαστε συνάνθρωποι, συμπολίτες, ζούμε στην ίδια χώρα, στον ίδιο πλανήτη. Πρέπει να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Κι όμως, δεν μπορέσαμε.
''Γιατί βρίζετε το Χριστό μας''
Κι άλλοι άνθρωποι, κι άλλες κουβέντες.
- Γιατί βρίζετε το χριστό μας; Θέλετε να βρίσουμε εμείς τη μάνα σας;
- Δεν βρίζω κανέναν, θέλω μόνο να δω το έργο.
- Το έργο βρίζει τον χριστό μας. Θέλεις να δείξω εγώ ένα έργο που να βρίζει τη μάνα σου;
- Η μάνα μου, όπως και η δική σου, είναι υπαρκτά πρόσωπα. Ο χριστός και η παναγία είναι ιδέες, υπάρχουν μόνο μέσα στο
κεφάλι σου.
- Τι λες εκεί! Ο χριστός είναι αδελφός μου!
- Άλλο ο αδελφός σου, άλλο ο χριστός. Ο ένας είναι άνθρωπος, ο άλλος είναι πεποίθηση. Άλλο να βρίζω εσένα ή τους δικούς
σου ανθρώπους, άλλο τις πεποιθήσεις σου.
- Για πες μου, θες να έρθω εγώ να βρίσω τις πεποιθήσεις σου;
- Βρίσε τες, ελεύθερα! Κορόιδεψέ τες, κάνε ό,τι θέλεις!
- Μπα; Για πήγαινε να βρίσεις τον Μωάμεθ μπροστά στους μουσουλμάνους, να δεις τι θα σου κάνουν!
- Και αυτό σημαίνει ότι δικαιολογείσαι να μου το κάνεις κι εσύ;
Τζίφος, αδιέξοδο
Τουλάχιστον όμως μιλούσαν, ορισμένοι. Και μερικοί άκουγαν κιόλας. Όπως εκείνος που παρακολουθούσε τον διάλογό μου με τις χριστιανές μαινάδες που με έβριζαν χυδαία, και όταν γύρισα και τον ρώτησα:
- Εσύ πιστεύεις στον θεό.
- Ναι.
- Κοίταξε αυτούς τους ανθρώπους. Πιστεύεις ότι αυτή τη στιγμή διαπνέονται από το πνεύμα του θεού;
Δεν μίλησε. Έσκυψε το κεφάλι και απομακρύνθηκε.
Το ίδιο ερώτημα απηύθυνα και στους ιερείς που βρίσκονταν εκεί, με το σταυρό στο χέρι, αυτοί τουλάχιστον χωρίς να βρίζουν και να απειλούν, αλλά και χωρίς να προσπαθούν να συγκρατήσουν το ποίμνιό τους.
- Είστε ιερέας. Πείτε μου σας παρακαλώ, εγκρίνεται αυτό που συμβαίνει εδώ; Εγκρίνετε αυτή τη συμπεριφορά; Τι κάνετε για να την αποτρέψετε;
Σιγή ιχθύος, αδιαφορία πλήρης.
''Προτροπές να αποχωρήσουμε από το θέατρο''
Πιο αποκαρδιωτικό απ' όλα, όμως, και από τις βρισιές και από τις απειλές και τα σπρωξίματα, ήταν η προτροπή που άκουγα διαρκώς από αστυνομικούς, από δημοσιογράφους, από ανθρώπους που είχαν έρθει να δουν την παράσταση, από τους λίγους διαδηλωτές που προσπαθούσαν να χαμηλώσουν τους τόνους, ακόμη και από έναν περαστικό:
- Άσ' το τώρα, άσ' το καλύτερα.
- Φύγε, κάνε πίσω, άσ' τους.
- Άσ' το σου λένε, δεν βλέπεις τι γίνεται;
- Άσ' τους παιδί μου, δεν παίρνουν από λόγια.
- Φύγε, άσ' το, φύγε, άσ' το.
Με έπιαναν από το χέρι και μαλακά προσπαθούσαν να με απομακρύνουν, μου χαμογελούσαν φιλικά, προστατευτικά.
''Είμαι εγώ, και είμαι εδώ. Κι εδώ θα μείνω''
Όχι, δεν φεύγω, όχι, δεν το αφήνω. Έχω δικαίωμα να είμαι εδώ. Έχω δικαίωμα να έχω μια διαφορετική άποψη. Έχω δικαίωμα να παρακολουθήσω ένα θεατρικό έργο της επιλογής μου.
Έχω δικαίωμα να τα κάνω όλα αυτά, ακόμη κι αν ορισμένοι νιώθουν προσβεβλημένοι, ακόμη κι αν ενοχλούνται, ακόμη κι αν προσπαθούν να με απωθήσουν με τη βία, αφού έχουν εξαντλήσει τα νόμιμα μέσα χωρίς να το πετύχουν, αφού οι κατηγορίες κατά των συντελεστών κρίθηκαν αβάσιμες και τα ασφαλιστικά μέτρα παράνομα. Και θα ασκήσω αυτό μου το δικαίωμα, χωρίς να επιτρέψω στην βία και τον τραμπουκισμό να με πτοήσει.
Γιατί αν το αφήσω, αν κάνω πίσω, στον χώρο που θα αφήσω εκείνοι θα προχωρήσουν λίγο περισσότερο. Γιατί αν υποχωρήσω, εκείνοι θα νιώσουν λίγο πιο δυνατοί και πιο δικαιωμένοι. Γιατί αν φύγω, εκείνοι θα μείνουν και θα απλωθούν όσο που να μην μένει για μένα καθόλου χώρος πια.
Γιατί αν δεν μείνω σταθερή στη θέση μου τώρα, κάποια στιγμή δεν θα μπορώ να βγω ούτε από την πόρτα του σπιτιού μου. Και αργά ή γρήγορα θα φτάσουν και μέσα στο ίδιο μου το σπίτι.
Γι' αυτό θα μείνω. Θα είμαι ο εαυτός μου, με τις απόψεις μου, στον τόπο μου. Δεν πρόκειται να φύγω.
Είμαι εγώ, και είμαι εδώ.
Κι εδώ θα μείνω."

Πηγή: news247