R/M4D-02 ''Trying to mend a bridge that's been blown apart, But you know... you never built it dad''

Κάποια στιγμή περίμενα οτι θα συμβεί αυτό...

Δεν νιώθω λύπη, θλίψη για το οτι έφυγες απο την ζωή. Νιώθω λύπη για το όσα δεν ζήσαμε. Θλίψη για το ότι δεν ήσουν δίπλα μου τόσα χρόνια.

Όταν ήμουν πιο μικρός, ήθελα να βρισκόσουν εκεί για μένα...αλλά δεν ήσουν...

Τα χρόνια πέρασαν και αποφάσισα ότι δεν έχω πατέρα -όσο σκληρό κι αν φαίνεται για κάποιους-

Ακόμα και τότε που με βρήκες μετά απο χρόνια και ζήτησες να σε βοηθήσω, -ακόμη και τότε- έκανα μια προσπάθεια...αλλά φάνηκε οτι δεν την άξιζες.

Μου έδωσες παρ'ολα αυτά ενα σπουδαίο μάθημα. Να μην κάνω τα λάθη σου στα δικά μου παιδιά.

Τουλάχιστον ήρθε η ώρα να 'ξεκουραστείς', δεν πέρασες και λίγα... (αλλά δεν σου έφταιξε κανένας άλλος απο εσένα και την 'περηφάνια' σου)

Καλό παράδεισο...

-------------------------------------------------------------------------------------------

Η σημερινή ανάρτηση αφιερωμένη στον πατέρα μου...

-------------------------------------------------------------------------------------------

Η μουσική για μένα απο πολύ μικρή ηλικία ήταν η διέξοδός μου απο το κάθε τι που με προβλημάτιζε.

Με έναν μαγικό τρόπο, κάποια στιγμή έπεφτε μια κασέτα (τότε δεν υπήρχε internet) που μέσα της θα είχε ένα τραγούδι -τουλάχιστον- που θα μπορούσα να παρομοιάσω με την όποια κατάστασή μου.

Έτσι λοιπόν -σήμερα ειδικά- το πρώτο τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό μετά απο αυτή την είδηση, ήταν το 'Bridge' απο τους Queensryche, μέσα απο τον (τελευταίο καλό τους) δίσκο τους 'Promised Land' που κυκλοφόρησε το 1994.

Το τραγούδι αναφέρεται -σαφώς- στην σχέση πατέρα-γιού και το πόσο ο πρώτος δεν κατάφερε ποτέ να υλοποιήσει τις όποιες υποσχέσεις του προς τον δεύτερο.

-περιττό να πω πόσο πολύ μοιάζει η ιστορία αυτή με την δική μου...-

Tip: Ο συνθέτης του τραγουδιού είναι ο κιθαρίστας Chris DeGarmo, ο οποίος έχασε τον πατέρα του κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του Promised Land.

Μάθημα δεύτερο λοιπόν για όσους σκοπεύουν να γίνουν γονείς...

Τα παιδιά δεν είναι παιδιά σου...είναι πολίτες του κόσμου.

Μην τα φορτώνεις τις δικές σου αμαρτίες, τα δικά σου λάθη, τους δικούς σου φόβους, τις δικές σου ενοχές.

Τροφοδότησε τα με ελευθερία, με αγάπη, με σεβασμό.

Στήριξε τα σε ότι κι αν τολμήσουν, επιθυμήσουν να κάνουν, να πουν...

Αφουγκράσου τα...ξέρουν αυτά...

You called me up on the phone today
Struggling with the right words to say.
Time can change a thing or two.
Time has changed the lives of me and you,
But you know it could have been different dad.

The word brings back a sweet memory.
I'm sitting on a bluff on a broken tree,
By my side a distinguished man
Giving me encouragement, telling me I can,
And you know you're not there.

You say, "Son, let's forget the past,
I want another chance, gonna make it last."
You're begging me for a brand new start,
Trying to mend a bridge that's been blown apart,
But you know you never built it dad.

So I sit here through the night,
And I write myself to sleep,
And time keeps ticking

Time has made you finally realize
Your loneliness and your guilt inside.
You're reaching for something you never had,
Turning around now you're looking back,
And you know I'm not there.

You say, "Son, let's forget the past.
I want another chance, gonna make it last."
You're begging me for a brand new start,
Trying to mend a bridge that's been blown apart,
But you know you never built it dad.

R/M4D-01 ''...Are the liberators here? Do I hope or do I fear?...''

Σήμερα εγκαινιάζω την νέα μου στήλη ''Rock/Metal For Dummies''

Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση, στην Ελλαδίτσα μας, ένα μεγάλο ποσοστό ακούει αυτό το μονότονο, βαρετό, ανούσιο, ψευτοκουλτουριάρικο, μη-εμπνευσμένο και ποιοτικά κάτω του μετρίου ''σκυλάδικο'' ή αλλιώς ''Ελληνική μουσική''

Που δεν του δίνει τροφή να σκεφτεί, να προβληματιστεί, να ανοίξει τους ορίζοντές του, να ασχοληθεί με κάτι πέρα απο αυτά τα σαχλοτράγουδα που για το μόνο που μιλάνε είναι η (ερωτική) προδοσία, το πόσο σ'αγαπώ και πόσο λιώνω για σένα κτλ...

Η Rock/Metal σκηνή -έχει κι αυτή τα ερωτικά της μυξοκλαψιάρικα δεν λέω, αλλά- έχει να σου προσφέρει κάτι παραπάνω από αυτά.

Ασχολείται με κοινωνικά θέματα, με καθημερινά προβλήματα, πολιτική, πόλεμο και μέσα σε τόσα ακόμα που δεν μου έρχονται αυτή την στιγμή, αλλά ΚΑΙ αγάπη.. (για σας τους ερωτιάρηδες)

Το πρώτο σας μάθημα στο ''Rock/Metal For Dummies'', θα είναι το 'Red Sector A' απο τους Καναδούς Rush, που κυκλοφόρησε μεσα απο το άλμπουμ 'Grace Under Pressure' το 1984.

Το τραγούδι αναφέρεται στην πιο μελανή περίοδο της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, αυτή του Ναζισμού και εξιστορεί την ματιά και τα αισθήματα ενός κρατούμενου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατα την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους αλλά και όταν οι συμμαχικές δυνάμεις καταφθάνουν για να τους ελευθερώσουν.

Tip: Η μητέρα του μπασίστα και τραγουδιστή Geddy Lee, ήταν αιχμάλωτη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και με αφορμή την ιστορία που έχει μοιραστεί μαζί του, ο βασικός στιχουργός και ντράμερ του συγκροτήματος Neil Peart, αναφέρθηκε σε αυτή σε δύο τετράστιχα 'For my father and my brother it's too late, But I must help my mother stand up straight'

Το τραγούδι επηρεασμένο απο την δεκαετία των synths, (βλέπε '80s) και είναι αρκετά ευκολόπεπτο και δεν θα σε δυσκολέψει να το ευχαριστηθείς -...ναι...για σένα το λέω αλλόθρησκε..-

Πίστεψέ με, αξίζει να αφουγκραστείς τους στίχους, το συναίσθημα που βγάζει το τραγούδι.

n'joy

All that we can do is just survive
All that we can do to help ourselves is stay alive

Ragged lines of ragged grey
Skeletons, they shuffle away
Shouting guards and smoking guns
Will cut down the unlucky ones

I clutch the wire fence until my fingers bleed
A wound that will not heal
A heart that cannot feel
Hoping that the horror will recede
Hoping that tomorrow we'll all be freed

Sickness to insanity
Prayer to profanity
Days and weeks and months go by
Don't feel the hunger 
Too weak to cry

I hear the sound of gunfire at the prison gate
Are the liberators here?
Do I hope or do I fear?
For my father and my brother, it's too late
But I must help my mother stand up straight

Are we the last ones left alive?
Are we the only human beings to survive?



(πάρ' το και live)