Ευτυχία...Μια αντίληψη δρόμος...

Ευτυχία...

Η φίλη μου η Κ λέει πως ευτυχία είναι ότι (στην ουσια) στάθηκες τυχερός σε κάτι...

Αυτό είναι αν το αναλύσεις..

Ευτυχία λέμε επίσης και την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι ψυχολογικά... όταν ολα πάνε όπως τα θέλεις -είτε σε ερωτικό είτε σε εργασιακό είτε σε όποιο αλλο επίπεδο θελεις εσυ -

Δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία, παρα μόνο στιγμές...

Και είναι υπέροχες αυτές οι στιγμές που νιώθεις ετσι... Νιώθεις γεμάτος... Πλήρης..

Εστω και για λίγο... αξίζει να το ζήσεις...

Σου δίνει την ελπίδα, την δύναμη για να συνεχίσεις... να πορευτείς...να ονειρευτείς...

Απο την άλλη μεριά είναι η δυστυχία...

Η απουσία της πληρότητας.. Η απουσία της ικανοποίησης... Η απουσία της ελπίδας...

Με την δυστυχία, μιζεριάζεις.. Αρρωσταίνεις...

Ακόμα κι αν η ευτυχία είναι -λεκτικά- μια επινόηση "σοφών" -όπως λεει η Κ- δεν παύει να μας δίνει ζωή και σπίθα στην καρδιά.

Για τον πολυαγαπημένο μου ηθοποιό Θανάση Βέγγο, "Η ευτυχία", είπε "είναι ενα ζευγάρι χέρια.. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια..."

-Πόσο δίκιο είχες σοφέ μου φίλε...-

Ασφαλώς και θα την αποζητούμε... ασφαλώς και θα την μοιραστούμε...

Κάπου εδώ όμως θα παντρέψω το παραπάνω θέμα με ένα άλλο που θεωρώ το σημαντικότερο όλων για την προσωπική μας ευτυχία -κι όχι μόνο...

Αυτό της αντίληψης...

"Όλη η γνώση μας έχει τις ρίζες της στην αντίληψή μας" είπε ο τιτανοτεράστιος Λεονάρντο Ντα Βίντσι...

Όλα ξεκινάνε και τελειώνουν εκεί... στην αντίληψη...

-Έχω τόσα πολλά να αναφέρω για αυτή την "αρετή" που θα επανέλθω και αργότερα σε άλλες αναρτήσεις για την σπουδαιότητα της...-

Ας μείνουμε στην ευτυχία, στην δυστυχία και στην αντίληψη...

Η ευτυχία λοιπόν μπορεί να είναι μόνο για μια στιγμή - δεν ορίζω τον χρόνο και την διάρκεια... αναφέρομαι στο σύνολο του χρόνου μας στον μάταιο τούτο κόσμο- προερχόμενη απο π.χ. ενα δώρο... ένα φιλί... μια προαγωγή...μια επίτευξη κάποιου στόχου μας κ.ο.κ.

Αυτή η αίσθηση της ευτυχίας δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα... Μπορεί να "υποβαθμιστεί" σε ικανοποίηση... -που κι αυτό δεν είναι άσχημο-

Και θα "υποβαθμιστεί" κάποια στιγμή σε ικανοποίηση, γιατι θεωρώ, οτι είναι στην φύση μας να αναζητούμε πάντα το κάτι παραπάνω -πράγμα που είναι εύλογο-

Είναι λοιπόν κάτι εφήμερο... που μπορεί να μας το δώσει κάποιος, μπορούμε να το διεκδικήσουμε εμείς ή μπορεί -πολύ απλά- να μας συμβεί απο τύχη...

Η ευτυχία όμως που μπορεί να έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και -ίσως- πολύ ουσιαστικότερη, είναι όταν γίνεται με συνείδηση... (πράγμα που απαιτεί αντίληψη)

Τι εννοώ με αυτό...

Πολύ απλά...

Αυτό που είπε ο Θου-Βου...Αν μπορείς να δώσεις -σε διάρκεια- τα παραπάνω έχεις κατασταλάξει στο τι ζητάς... -και κατα ενα πολυ μεγάλο ποσοστό η επιτυχία/ευτυχία είναι σίγουρη-

-Γιατί αν είναι κάτι εφήμερο, αυτή η πλαστική ευτυχία, θα σβηστεί άμεσα απο την δυστυχία...-

Βασικός κανόνας για να ευτυχίσουμε, είναι να τα βρούμε με τον εαυτό μας...

Κι αν τα καταφέρουμε, μπορούμε -περα απο τον εαυτό μας-να κάνουμε και τους γύρω μας ευτυχισμένους...