Σαν σήμερα, 25 Δεκεμβρίου του 1975, ιδρύθηκε η μεγαλύτερη μπάντα του heavy metal στον πλανήτη, όχι μια απο τις μεγαλύτερες... Η μεγαλύτερη μπάντα heavy metal στον πλανήτη, οι Iron Maiden...
Ούτε ο, πιτσιρικάς τότε, Steve Harris νομίζω περίμενε πως, η μπάντα που ίδρυσε, θα επηρεάσει τόσα εκατομμύρια κόσμου, είτε αυτός είναι μουσικός, είτε οχι...
Παρέα λοιπόν με τους Dave Murray, Dennis Stratton στις κιθάρες, Clive Burr στα τύμπανα και Dennis Wilcock στα φωνητικά, ξεκίνησαν το ταξίδι τους για την κορυφή...
Η ιστορία τους πάνω κάτω είναι γνωστή -κυρίως για τους metalheads- αλλά για σένα μικρέ μου "αμούσικε" σε παραθέτω link για να μάθεις κατι τις παραπάνω...
Κι επειδή είναι γνωστή λοιπόν η πορεία τους μέχρι σήμερα, θα πω μια όχι και τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία και σίγουρα παγκοσμίως άγνωστη...
Η σχέση μου με τους υπέρτατους θεούς της heavy metal....
Η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν στα 10 μου, όταν πήγαινα με το ζόρι στο φροντιστήριο Αγγλικών "Σβάρνα", και κάπου εκεί -πριν τα παρατήσω- στην B junior, μας δώσανε μια 10λεπτη κασέτα (5 λεπτά η μια μεριά, 5 η άλλη..............το γράφω για την νεα γενιά που δεν έχει ιδέα τι εστί κασέτα.... -πάτα εδώ για να πάρεις μια ιδέα-) και ένα φύλλο χαρτί με μισούς στίχους απο 2 τραγούδια σε κάθε μεριά για να κάνουμε listening σπίτι.
Η πρώτη πλευρά είχε ενα τραγούδι της Madonna... μην με ρωτάς ποιο ήταν..ουτε που θυμάμαι...
Η δεύτερη πλευρά είχε ενα τραγούδι των Iron Maiden το Flight Of Icarus....
Διαβάζοντας τον τίτλο, πήδηξα την αγγαρεία να ακούσω Madonna -έτσι κι αλλιώς θέλαμε δεν θέλαμε την βλέπαμε συνέχεια στην τηλεόραση MTV κτλ και - έβαλα να ακούσω αυτούς τους Iron Maiden με το πολύ ενδιαφέρον θέμα, αυτό του Ίκαρου....
Βάζω λοιπόν την κασέτα στο κασετόφωνο (ω ναι...) βολεύομαι στην καρέκλα, παίρνω μπροστά μου το χαρτί με τους στίχους, βάζω ακουστικά, πατάω play.............και ακούω αυτό.....
ΩΡΕ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!!!
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;;
ακούω αυτη την groovάτη εισαγωγή, είχα και μια έμφαση απο μικρός στα τύμπανα -γενικότερα στον ρυθμό- κι έχω ενθουσιαστεί.... wow! λεω...
μετά άκουσα αυτό το ''a birdsong SHATTERS the still....'' εκεί, μούδιασα ολόκληρος...
ήδη με ταξίδευε το τραγούδι... αυτό το μπάσο με τα γεμίσματα του... όλη αυτή η ατμόσφαιρα...
και κάπου εκεί στο τελευταίο λεπτό... στο δεύτερο solo... έχει πιάσει κορυφή... ανατρίχιασα!
δεν ήθελα πολύ...
ξανά απο την αρχή...
και ξανά........
και ξανά.......
μετά απο αμέτρητες επαναλήψεις, ένιωθα ότι έχω ερωτευτεί αυτό το νεο... αυτό το καινούριο είδος μουσικής, που δεν ακουγόταν τριγύρω μου...
Τον καιρό εκείνο, στην γειτονιά μου είχε ενα μαγαζί που πουλούσε κασέτες και κατι νεοφερμένα CD -μεγάλο breakthrough για την εποχή μας- το Rock City....
Δεν μου έφτανε λοιπόν που άκουγα το τραγούδι συνέχεια, έκλεψα κάτι χρήματα απο την μάνα μου και κατέβηκα στο μαγαζί να ψάξω να βρω αν υπάρχει αυτή η κασέτα...
Μπαίνω μέσα, βλέπω το παλικάρι με το μακρύ μαλλί και τα μούσια να με κοιτάει με απορία, του δίνω το χαρτάκι με τους στίχους και του λέω,
-Μπορείτε να μου πείτε σας παρακαλώ, που μπορώ να βρω αυτό το τραγούδι απο αυτό το συγκρότημα;
-Δεν πουλάμε Madonna εδώ μικρέ....
-Συγνώμη, απο την άλλη μεριά...
Το κοιτάει....με κοιτάει....το ξανα κοιτάει... με ξανα κοιτάει...
Κανει μια στροφή πίσω του πιάνει μια κασέτα και μου την δίνει...
-πρέπει να μου ζήτησε κανα 500αρικο, αλλα δεν παίρνω και όρκο...-
Έχω πληρώσει, έχω αρπάξει την κασέτα και νιώθω τρελή ευφορία...
Λες και έβγαλα φτερά στα πόδια...
Για το πότε έφτασα σπίτι, ούτε που το κατάλαβα....
Έχω πάρει αγκαλιά το κασετόφωνο, έχω κλείσει την πόρτα στο δωμάτιο (για την ακρίβεια την έχω κλειδώσει) και ετοιμάζομαι για το τελετουργικό...
Ανοίγω το σελοφάν με βία, σκουπίζω τα χέρια απο τον ιδρώτα, ανοίγω την θήκη με προσοχή, πιάνω την κασέτα με ευλάβεια, την βάζω με αργές κινήσεις στο κασετόφωνο -με προσευχές να μην την μασήσει- και πατάω το play....
και ξεκινάει αυτό.........
WWWWWWWWWWOOOOOOOOOOOOOWWWWWWWWWWW!!!!!!!!!!!
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;;;!!!!
Με έχει πάρει απο τον γιακά και με ταρακουνάει ολόκληρο -και τα 30 κιλά που έχω- και με κοπανάει απο τοίχο σε τοίχο...
Έχω χαζέψει.... Δεν έχω λόγια...
Κάθομαι με τους στίχους μπροστά μου...
Προσπαθώ να ακολουθήσω....
Αλλά δεν μπορώ...
Αφήνομαι στην μαγεία τους...
Τι riff είναι αυτά!!!
Τι αλλαγή στο θέμα!....
Τι φωνάρα!!!
Τι μελωδία!!!!
ΩΩΩΩ ΘΕΟΙ ΤΟΥ METAL.... σας ανήκω...
Δεν έχω λόγια.......
Γουαου -και ελληνιστί-
Τελειώνει το Where Eagles Dare και λέω... εντάξει... είναι ΘΕΟΙ....
Δεν περνάει δευτερόλεπτο και ξεκινάει αυτό...
Εντάξει, αργό είναι, θα προλάβω να διαβάσω τους στίχους...
Ωραία μουσική, απαλή εισαγωγή... δεν είναι τόσο σκληροί τελικά.... αλλά απο μελωδίες σκίζουν...
Ωπ!
τουν-τουν-τουν
τουν-τουν-τουν....
ενδιαφέρον....
α....
ξανα στο ήρεμο...
μου αρέσουν αυτές οι αλλαγές...
Όσο διαβάζω τους στίχους, εννοείται οτι δεν καταλαβαίνω τίποτα...
έχω ενα λεξικό δίπλα μου και προσπαθώ να καταλάβω...
-ναι αλλά χωρίς τις εννοιες και τις ερμηνείες που δίνει κανείς... πάλι δεν βγάζεις άκρη... καλα... 10 χρονών είπαμε...τι περιμένεις...
Ωπ!
κι άλλο τουν-τουν-τουν...
αμαν!
ΩΡΕ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ!
τι αλλαγή είναι αυτή;!
πωωωωωωωω τι μελωδία!
εντάξει....
έχω ξεφύγει.... χτυπιέμαι μόνος -τοτε δεν ήξερα τι εστί headbanging-
ξανα στο ήρεμο...
πολύ όμορφο τραγουδάκι...
με έχει κερδίσει....
Μετά ακούω το Flight of Icarus και προσπαθώ να μιμηθώ την φωνή του Bruce Dickinson.... -χαχαχαχα εδώ γελάνε και οι πέτρες-
'νταξ... τουλάχιστον προσπαθώ...
Μετά το σουξέ μπαίνει το Die with your boots on....
καλή αρχή...
πάλι groovαρει...
ωραίο...
αλλά δεν είναι σαν τα προηγούμενα...
...........................
Τέλος πρώτης πλευράς...
για να δούμε τι έχει η άλλη πλευρά;
ξεκινάει με αυτό!
WOWOWOWOWOW!!!
Δεν ξέρω ακόμα αν είναι πιο δυνατό η πιο σκληρό απο τα προηγούμενα, αλλά αυτό είναι πιο άμεσο....
Τώρα μιλάμε για μια εποχή που δεν υπήρχε internet... να βλέπεις βίντεο, να έχεις πληροφορίες, κτλ κτλ
ότι έφτιαχνες με το μυαλό σου και απο κανένα περιοδικό -που εγώ ακόμα αγόραζα μόνο Μικυ...-
να μην στα πολυλογώ...
μετά ήρθε αυτό...
Ήρεμο...
απαλό....
ταξιδιάρικο κι αυτό...
προλαβαίνω να διαβάσω τους στίχους...
ψιλοκαταλαβαίνω μερικά....
κι αυτό με κάνει να το αγαπήσω πιο γρήγορα απο τα αλλα...
Μου αρέσουν τα μεγάλα κιθαριστικά μέρη...
Κι αν έχουν τις μελωδίες των Maiden τοτε ναι ...... I LIKE
τελειώνει ολίγον απότομα....
αλλά για ενα περίεργο λόγο δεν με απογοητεύει...
μετά έρχεται αυτό....
καλό...
εχει μελωδία στο refrain...
αλλά δεν ειναι σαν τα προηγούμενα...
καπάκι έρχεται αυτό...
καλό... -αλλα οχι σαν τα προηγούμενα-
αλλά το καλύτερο το κρατήσανε για το τέλος....
......
Με το που ξεκινάει, καταλαβαίνεις -η τουλάχιστον ελπίζεις- οτι θα γαμ.......
ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ....
....αμάει μάνες....
Τι έπος...
Ωραία τα groovατα...
Ωραία τα δυνατά
Ωραία τα σουξέ...
Αλλά εγώ είμαι γι'αυτό ρε φίλε....
Εδώ είμαι...
TO TAME A LAND....
...............συνέχεια..................
αργότερα......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου