Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας (part 2)

Η μέρα ήταν παραδόξως ήσυχη σήμερα...

Προσωπικά άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα...

Κι αυτό γιατί μίλησα, ανοίχτηκα...

Γιατί φίλοι και φίλες μου με βοήθησαν με τον τρόπο τους...

Μια ενθαρρυντική κουβέντα, ενα βίντεο με κάποιο μήνυμα, μια συμβουλή...

............................

Κι απόψε, έκατσα και διάβασα κάτι τις παραπάνω για το θέμα...

Όλοι καταλήγουν εκεί... ΜΙΛΑ

Δεν γνωρίζω αν κάποιος ή κάποια απο εσάς έχει περάσει κάτι ανάλογο, αλλά θα σας πω εγώ...

Δεν ήταν εύκολο να κάνω ούτε καν αυτό... να μιλήσω...

Ακόμα κι αν με στρίμωξαν για να πάρουν μια κουβέντα...γιατί...για ποιόν λόγο είμαι/φαίνομαι έτσι...το γυρνούσα στην πλάκα..άλλαζα κουβέντα...

Δεν είμαι απο αυτούς που έχουν μάθει να "γκρινιάζουν" ή να "κλαίγονται" για τα θέματα τους και να φορτώνομαι...

Βέβαια, απο την άλλη, είναι τελείως λάθος αυτό...

Το καταλαβαίνω γιατί όταν βλέπω σε φίλο/η πως κάτι τρέχει...δεν θα τον/την αφήσω σε ησυχία μέχρι να μου ανοιχτεί...

Γιατί κάποιοι είναι διακριτικοί...

..................

Έχω κάνει και σε αυτό κάποια βήματα και αρχίζω και μιλάω λίγο πιο ανοιχτά για στενάχωρα θέματα...

..................

Όμως εδώ είναι ένα άλλο θέμα...

Πιο σκοτεινό και βαθύ...

................

Δεν θα πω περισσότερα εγώ...

Θα αφήσω εδω κάποια βίντεο που έχουν βασικό θέμα την κατάθλιψη... (όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το ψάξει και παραπάνω)

Εγώ μόνο να πω κλείνοντας πως αφού για μήνες είχα κλειστεί στο καβούκι μου...ακόμα κι αν για λίγο έβγαλα λίγο το κεφάλι μου απο αυτό... έστω κι αν φαινόμουν στους έξω, καλά... όταν έμενα μόνος...δεν ήμουν...

Απέραντη μοναξιά...

Εν μέρη την προκάλεσα κι εγώ...

Αλλά πάντα χαιρόμουν όταν έβλεπα ένα μήνυμα απο τον κολλητό μου, πάντα χαιρόμουν με ένα τηλέφωνο απο μια φίλη, πάντα απολάμβανα μια βόλτα για καφέ...και πάντα αλλάζω επίπεδο όταν εχω τα παλικάρια μου δίπλα μου...

Παρ'αυτά, όταν γυρνούσα σπίτι...κενό....αυτό όμως, άρχισε να αλλάζει μέσα μου όταν ξεκίνησα να ανοίγομαι... να λέω κοφτά κοφτά τι με απασχολεί...

Και να το βίντεο με το μήνυμα...και να η συμβουλή...και να η ενθαρρυντική κουβέντα...

Και να η διάθεσή μου να αλλάζει...

Είναι πραγματικά σπουδαίο να νιώθεις ότι έχεις κάποιον (όσο κοντά ή μακρυά κι αν είναι) δίπλα σου...ακόμα κι αν για τον άλλον μπορεί να είναι ένα τίποτα για να κάνεις μια τέτοια κίνηση, ακόμα ακόμα και να το δει σαν "υποχρέωση"...για μένα, αν, το να μιλήσω, να ανοιχτώ, ήταν το πρώτο βήμα για να βγώ απο αυτή την κατάσταση, η αντιμετώπιση και η βοήθεια που πήρα απο αυτούς/ες ήταν ενα άλμα για την επαναφορά στην ζωή μου...

Σας ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς μου